23 Δεκ 2008

Για τις απαρχές του ελευθεριακού ρεύματος

Η ελευθεριακή σκέψη

Μπροσούρα που εκδόθηκε στο Ναύπλιο το 2005 με τίτλο «Ο ελευθεριακός σοσιαλισμός. Για τις απαρχές του σοσιαλισμού και του ελευθεριακού ρεύματος»

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο σοσιαλισμός είναι αναμφισβήτητα ένα κίνημα που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την
ανθρωπότητα μέσα στους δύο τελευταίους αιώνες. Πολλοί κοινωνικοί αγώνες, άλλοτε
δικαιωμένοι και άλλοτε αδικαίωτοι, δόθηκαν στο όνομά του. Όμως τι πραγματικά
εκπροσωπεί αυτό το κίνημα; Πώς πρωτοξεκίνησε και πώς κατέληξε σε αυτό που σήμερα
αντιπροσωπεύει στις συνειδήσεις του μεγαλύτερου τμήματος των κοινωνιών; Μπορεί άραγε αυτό το κίνημα να αναβιώσει βάσει των αρχικών του στόχων ωθώντας την ανθρωπότητα προς μια διαφορετική μορφή κοινωνικής οργάνωσης αντίθετη προς τη σημερινή εξατομικευμένη, εγωκεντρική, εκμεταλλευτική και παθητική πραγματικότητα την οποία βιώνουμε;
Σκοπός της παρούσας τύπωσης δεν είναι η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, παρά η
ιστορική και φιλοσοφική προσέγγιση της ιδέας του σοσιαλισμού μέσω μιας άλλης οπτικής γωνίας, αυτής του ελευθεριακού στοχασμού και της επιρροής αυτού πάνω στο
σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό κίνημα. Μέσα από την οποία προσέγγιση πιθανόν να
προκύψουν κάποιες απαντήσεις - όμως κυρίως ελπίζουμε ακόμη περισσότερα ερωτήματα
και αμφισβητήσεις στον συνολικό τρόπο σκέψης του αναγνώστη.
Τα παρακάτω κείμενα είναι αναδημοσιεύσεις αποσπασμάτων από βιβλία και άρθρα,
κοινωνικών στοχαστών και βασικών εκπροσώπων του ελευθεριακού ρεύματος της
σοσιαλιστικής σκέψης. Οι συγγραφείς είναι άνθρωποι που έζησαν και έδρασαν σε περιόδους όπου το σοσιαλιστικό κίνημα ήταν μαζικότατο και η απήχησή τους ήταν αρκετά σημαντική.
Ο Ρούντολφ Ρόκερ γεννήθηκε στη Γερμανία (1873-1958) και δούλεψε από μικρός σε
βιβλιοθήκες ως βιβλιοθηκονόμος κάτι που του έδωσε την ευκαιρία να έρθει από νωρίς σε
επαφή με τις φιλοσοφικές ιδέες, αλλά και να μελετήσει με άνεση την πολιτική και κοινωνική
ιστορία.
Δραστηριοποιήθηκε για πολλά χρόνια στο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα της Γερμανίας
ασκώντας μεγάλη επιρροή με τη δράση του.
Το παρακάτω κείμενο είναι παρμένο από το βιβλίο του «Εθνικισμός και Πολιτισμός»
(εκδόσεις Άρδην ). Μια ιστορική στις απαρχές της διαμόρφωσης της σοσιαλιστικής ιδέας με παράλληλη αναφορά στα διαφορετικά ρεύματα που αναπτύχθηκαν και στους κύριους
εκπροσώπους τους, αλλά και την καθοριστική επίδραση του ελευθεριακού ρεύματος στη
σκέψη και τις πρακτικές της πρώτης Διεθνούς.

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Με την ανάπτυξη του σοσιαλισμού και του μοντέρνου εργατικού κινήματος στην Ευρώπη,
δημιουργήθηκε ανάμεσα στο λαό ένα καινούργιο πνευματικό ρεύμα, που μέχρι σήμερα δεν έχει κλείσει ακόμη ο κύκλος της δράσης του. Η μοίρα του θα επηρεαστεί αποφασιστικά από το εάν θα επικρατήσουν ανάμεσα στους ηγέτες του οι ελευθεριακές ή οι εξουσιαστικές ιδέες.
[2]
Οι σοσιαλιστές όλων των τάσεων συμφωνούν στο ότι η σημερινή κοινωνική οργά-νωση
προκαλεί συνεχώς όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά δεινά και δεν μπορεί να διατηρηθεί επ’
άπειρον. Κοινή είναι επίσης ανάμεσα σε όλες τις σοσιαλιστικές σχολές η πεποίθηση ότι μια καλύτερη οργάνωση των πραγμάτων δεν μπορεί να δημιουργηθεί μέσω αλλαγών στενής πολιτικής φύσης . αλλά μόνον μέσω μιας θεμελιώδους μεταρρύθμισης των υπαρχουσών οικονομικών συνθηκών, ότι η γης και όλα τα άλλα μέσα της κοινωνικής παραγωγής δεν μπορεί πλέον να παραμείνουν υπό την ιδιωτική ιδιοκτησία των προνομιούχων μειοψηφιών της κοινωνίας .αλλά πρέπει να τεθούν υπό την ιδιοκτησία και τη διαχείριση του συνόλου.
Μόνον έτσι είναι δυνατόν να καταστεί επιδίωξη και σκοπός της όλης παραγωγικής
δραστηριότητας όχι η προσδοκία του ατομικού κέρδους αλλά η ικανοποίηση των αναγκών όλης της κοινωνίας.
Όμως, σχετικά με την ιδιαίτερη μορφή της σοσιαλιστικής κοινωνίας καθώς και σχετικά με τους δρόμους και τα μέσα πραγματοποιήσεως της, οι απόψεις των διάφορων σοσιαλιστικών τάσεων διαφοροποιούνται ευρέως .Αυτό δεν είναι παράξενο, διότι ο σοσιαλισμός, όπως και κάθε άλλη ιδέα, δεν έφθασε στους ανθρώπους μέσα από την αποκάλυψη του θεού, αναπτύχθηκε μέσα στις υπάρχουσες κοινωνικές δομές και εξαρτάται άμεσα από αυτές. Ως εκ τούτου, ήταν αναπόφευκτο οι υποστηρικτές του, να επηρεασθούν, στον έναν ή στον άλλο βαθμό από τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα της εποχής τους, που σε κάθε χώρα είχαν διαφορετικό χαρακτήρα. Η επίδραση που άσκησαν οι ιδέες του Χέγκελ στη δομή του σοσιαλισμού στη Γερμανία είναι πολύ γνωστή. Οι περισσότεροι από τους πρωτοπόρους του - ο Γκρυν, ο Ες, ο Λασσάλ, ο Μαρξ, ο Ένγκελς - προέρχονταν από τον πνευματικό κύκλο της γερμανικής φιλοσοφίας και μόνον ο Βάιτλιγκ είχε τα ερεθίσματά του από άλλη πηγή. Στην Αγγλία η διαπότιση των σοσιαλιστικών κινημάτων με φιλελεύθερες ιδέες είναι καταφανέστατη. Στη Γαλλία είναι τα πνευματικά ρεύματα της Μεγάλης Επανάστασης. Στην Ισπανία η επίδραση του πολιτικού φεντεραλισμού, που είναι αρκετά εμφανή στις αντίστοιχες σοσιαλιστικές θεωρίες των δύο χωρών. Όμως, αφ’ ης στιγμής μέσα σε ένα κοινό πολιτισμικό κύκλο σαν αυτόν της Ευρώπης, οι ιδέες και τα κοινωνικά κινήματα δεν περιορίζονται στο εσωτερικό της κάθε χώρας αλλά εκ φύσεως διαχέονται και στις άλλες χώρες, είναι επακόλουθο τα κινήματα να μη διατηρούν απλώς τον καθαρά τοπικό χρωματισμό τους, αλλά να προσλαμβάνουν επίσης ποικίλα ερεθίσματα έξωθεν, τα οποία ενσωματώνονται, σχεδόν αθέατα, στη γηγενή πνευματική παραγωγή και την εμπλουτίζουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ο βαθμός στον οποίο επιβάλλονται αυτές οι έξωθεν επιρροές εξαρτάται εν πολλοίς από τη γενική κοινωνική κατάσταση. Δεν χρειάζεται παρά μόνο να θυμηθούμε την ισχυρή επίδραση της Γαλλικής Επανάστασης και την πνευματική απήχηση της στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Ως εκ τούτου, είναι καταφανές ότι ένα κίνημα σαν το σοσιαλιστικό συγκεντρώνει σε κάθε χώρα τις πιο διαφορετικές ιδέες και δεν περιορίζεται πουθενά σε μια συγκεκριμένη και ιδιαίτερη μορφή εκφράσεως.
Ο Μπαμπέφ και η κομμουνιστική σχολή που αποδέχθηκε τις ιδέες που προήλθαν από τον
κόσμο των ιδεών των Γιακωβίνων, που οι απόψεις τους κυριάρχησαν ολοκληρωτικά πάνω τους. Ήταν πεπεισμένοι ότι η κοινωνία θα μπορούσε να προσλάβει οποιαδήποτε επιθυμητή μορφή, αρκεί να αναλάβουν τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας του κράτους. Όπως με τη διάδοση της μοντέρνας Ρουσσωϊκής φύσης, δημοκρατίας η δεισιδαίμων πίστη στην παντοδυναμία των νόμων διείσδυσε βαθύτατα μέσα στη συνείδηση των ανθρώπων, έτσι και η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας αναπτύχθηκε. με αυτή την τάση των σοσιαλιστών, σε δόγμα θεμελιωμένο πάνω στις αρχές του Μπαμπέφ και κυρίως πάνω στην αρχή των αποκαλούμενων «ίσων». Για αυτήν την τάση το σύνολο των προβλημάτων περιεστρέφετο πρωτίστως γύρω από το πώς θα επιτευχθεί, καλύτερα και με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια, η κατάκτηση της κρατικής εξουσίας. Οι άμεσοι διάδοχοι του Μπαμπέφ στάθηκαν πιστοί στην παλαιά παράδοση, όντας πεπεισμένοι ότι οι μυστικές εταιρίες τους θα καταλάμβαναν κάποια μέρα την πολιτική εξουσία με ένα και μόνο πολιτικό κτύπημα και τότε, με τη βοήθεια μιας προλεταριακής δικτατορίας, θα καθίστατο ο σοσιαλισμός χειροπιαστή πραγματικότητα. Αλλά άνθρωποι όπως ο Λουί Μπλαν, ο Πεκέρ, ο Βιντάλ και άλλοι υποστήριξαν την άποψη ότι θα ήταν δυνατό να αποφευχθεί μια βίαιη ανατροπή, αρκεί το κράτος να κατανοούσε το πνεύμα των καιρών και να κινούνταν, με δική του πρωτοβουλία, προς την κατεύθυνση της πλήρους αναδιοργάνωσης της κοινωνικής οικονομίας.
Αμφότερες οι τάσεις, ωστόσο, είχαν κοινή την πεποίθηση ότι ο σοσιαλισμός θα μπορούσε να επιτευχθεί απλώς με τη βοήθεια του κράτους και μέσω μιας κατάλληλης νομοθεσίας. Μάλιστα ο Πεκέρ είχε ήδη ετοιμάσει για αυτόν το σκοπό ένα ολόκληρο βιβλίο νόμων, ένα είδος σοσιαλιστικού Ναπολεόντειου Κώδικα, που θα χρησίμευε ως οδηγός μιας κυβέρνησης που θα είχε το βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον.
Σχεδόν όλοι οι μεγάλοι πρωτοπόροι του σοσιαλισμού κατά το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα επηρεάσθηκαν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, από εξουσιαστικές ιδέες. Ο ευφυής Σαιν-Σιμόν κατανόησε, με μεγάλη διορατικότητα, ότι η ανθρωπότητα κατευθυνόταν προς μια περίοδο στην οποία «η τέχνη της διακυβέρνησης των ανθρώπων θα αντικαθίστατο από την τέχνη της διαχείρισης των πραγμάτων». Αλλά οι οπαδοί του εκδήλωναν έναν όλο και σκληρότερο εξουσιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν εν τέλει στην ιδέα της σοσιαλιστικής θεοκρατίας που οδήγησε στην εξαφάνιση τους από το ιστορικό προσκήνιο. Ο Φουριέ, στο «Κοινωνικό Σύστημά» του .ανέπτυξε φιλελεύθερες ιδέες θαυμαστής βαθύτητας και ακατάλυτης αξίας.
Η θεωρία του της «ελκυστικής εργασίας «μας συγκινεί ιδιαιτέρως σήμερα, σε μια εποχή
καπιταλιστικής «ορθολογικοποίησης της οικονομίας», ως ένα εσωτερικό φανέρωμα της
αληθινής ανθρωπότητας. Ακόμα και αυτός, όμως, ήταν παιδί της εποχής του και, όπως ο
Ρόμπερτ Όουεν, στράφηκε προς όλες τις πνευματικές και κοσμικές δυνάμεις της Ευρώπης, ελπίζοντας ότι θα τον βοηθούσαν να πραγματοποιήσει το σχέδιο του. Είχε ελάχιστα κατανοήσει την αληθινή φύση της κοινωνικής απελευθέρωσης και οι περισσότεροι από τους πολυάριθμους οπαδούς του ακόμη λιγότερο. Ο κομμουνισμός, τον οποίον διατύπωσε ο Καμπέ στο «Ταξίδι στην Ικαρία», ήταν διαποτισμένος με Καισαρικές και αυταρχικές ιδέες. Ο Μπλανκί και ο Μπαρμπέ ήταν Γιακωβίνοι κομμουνιστές.
Στην Αγγλία, όπου το 1793 εμφανίστηκε η «Πολιτική Δικαιοσύνη», το βαθυστόχαστο έργο του Γκόντγουϊν, ο σοσιαλισμός της πρώτης περιόδου προσέλαβε ένα βαθύτερο ελευθεριακό χαρακτήρα από ότι στη Γαλλία, διότι ο δρόμος είχε προετοιμασθεί από τον φιλελευθερισμό
και όχι από τη δημοκρατία, αλλά τα έργα των πρώτων Άγγλων σοσιαλιστών, του Ουίλλιαμ Τόμσον, του Τζών Γκρέυ και άλλων, παρέμειναν εντελώς άγνωστα στην Ηπειρωτική Ευρώπη. Ο κομμουνισμός του Ρόμπερτ Όουεν ήταν ένα παράξενο μείγμα ελευθεριακών ιδεών και παραδοσιακών πεποιθήσεων. Η επιρροή του στα συνδικαλιστικά και συνεταιριστικά κινήματα της Αγγλίας υπήρξε για ένα διάστημα πολύ μεγάλη, αλλά βαθμιαία έσβησε, ιδιαιτέρως μετά το θάνατό του, για να ανοίξει το δρόμο σε εντελώς πρακτικές σκέψεις, που σιγά-σιγά έχασαν εντελώς από μπροστά τους τη θέα των μεγάλων σκοπών του κινήματος.
Ανάμεσα στους ελάχιστους κοινωνικούς στοχαστές εκείνης της περιόδου που προσπάθησαν να στηρίξουν τη σοσιαλιστική δράση τους πάνω σε ένα αληθινά ελευθεριακό θεμέλιο, ο σπουδαιότερος ήταν αναμφιβόλως ο Προυντόν. Η κριτική του στη γιακωβινική παράδοση, τα κυβερνητικά συστήματα, τη φύση της κυβέρνησης και την τυφλή πίστη στη μαγική δύναμη των νόμων και των διαταγμάτων, αποτέλεσε ένα ισχυρό απελευθερωτικό πλήγμα, του οποίου το μέγεθος δεν έχει, ακόμα και σήμερα, αναγνωρισθεί πλήρως. Ο Προυντόν κατανόησε σαφέστατα ότι ο σοσιαλισμός πρέπει να είναι ελευθεριακός, εάν πρόκειται να αποτελέσει το δημιουργό μιας καινούργιας κοινωνικής κουλτούρας. Μέσα στον Προυντόν έλαμψε η σπινθηροβόλα φλόγα μιας καινούργιας εποχής, της οποίας αυτός υπήρξε αγγελιοφόρος, έχοντας ξεκάθαρη στο μυαλό του την κοινωνική δομή της. Ήταν ένας από τους πρώτους που αντιμετώπισε την πολιτική μεταφυσική των κομμάτων με τα χειροπιαστά γεγονότα της επιστήμης. Θεωρούσε την οικονομία ως την πραγματική βάση όλης της κοινωνικής ζωής. Και αφ’ ης στιγμής κατανόησε, με μεγάλη διορατικότητα, την ευαισθησία της οικονομίας σε κάθε εξωτερικό καταναγκασμό, συνέδεσε, με λογικό τρόπο την κατάργηση των οικονομικών μονοπωλίων, με την αποβολή από την ζωή της κοινωνίας κάθε κυβερνητικού στοιχείου. Γι’ αυτόν η λατρεία του νόμου απέναντι στον οποίο όλα τα κόμματα εκείνης της περιόδου ήταν φανατικά αφοσιωμένα .δεν είχε ούτε και την ελάχιστη δημιουργική σημασία. Γνώριζε ότι σε μια κοινότητα ελεύθερων και ίσων ανθρώπων, μόνον η ελεύθερη συμφωνία μπορούσε να συνιστά τον ηθικό δεσμό των κοινωνικών σχέσεων.
«Εσείς θέλετε λοιπόν, να καταργηθεί η κυβέρνηση;» τον ρώτησε κάποιος. «Δεν θέλετε
καθόλου Σύνταγμα; Αλλά τότε ποιος θα διαφυλάττει την τάξη μέσα στην κοινωνία; Τι θα
τοποθετήσετε στη θέση του κράτους; Τι στη θέση της αστυνομίας; Και τι στη θέση των
μεγάλων πολιτικών εξουσιών;» Και ο Προυντόν απάντησε: «Τίποτε. Η κοινωνία είναι από μόνη της μια αιώνια κίνηση που δεν τελειώνει ποτέ και δεν χρειάζεται κανέναν για να της δίνει το ρυθμό. Φέρει εντός της το δικό της εκκρεμές και το δικό της αιώνιο ελατήριο. Μια οργανωμένη κοινωνία χρειάζεται ελάχιστα τόσο τους νόμους όσο και τους νομοθέτες. Οι νόμοι σε μια κοινωνία είναι σαν τις παγίδες στην κυψέλη :χρησιμεύουν μόνο για να πιάνουν τις μέλισσες».
Ο Προυντόν κατανόησε λεπτομερώς τα αρνητικά χαρακτηριστικά του πολιτικού
συγκεντρωτισμού και πρόβαλε ως αναγκαιότητα των καιρών του την αυτονομία των
κοινοτήτων. Υπήρξε αναμφισβήτητα ο σημαντικότερος ανάμεσα σε όλους τους μοντέρνους στοχαστές που χάραξαν στις σημαίες τους την αρχή του φεντεραλισμού . Ήταν πλήρως ξεκαθαρισμένο μέσα στο μυαλό του ότι οι άνθρωποι του καιρού του δε μπορούσαν με ένα άλμα να φτάσουν στην αναρχία, ότι δε μπορούσε να διαγραφεί, με μια κίνηση του χεριού, η πνευματική κατάσταση τους που είχε διαμορφωθεί, αργά-αργά, κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων. Γι’ αυτό θεωρούσε την πολιτική αποκέντρωση, που βαθμιαία θα αφαιρούσε από το
κράτος τις λειτουργίες του, ως το πιο κατάλληλο μέσο για να θέσει σε κίνηση και να
κατευθύνει. Γι’ αυτό θεωρούσε την πολιτική αποκέντρωση, που βαθμιαία θα αφαιρούσε από το κράτος τις λειτουργίες του, ως το πιο κατάλληλο μέσο για να θέσει σε κίνηση και να κατευθύνει την κατάργηση κάθε κυβέρνησης ανθρώπου από άνθρωπο. Πίστευε ότι μια πολιτική και κοινωνική ανοικοδόμηση της Ευρώπης ως ομοσπονδίας ανεξαρτήτων κοινοτήτων, συνδεδεμένων στη βάση της ελεύθερης συμφωνίας, θα εξουδετέρωνε τη μοιραία ανάπτυξη του μοντέρνου γιγαντιαίου κράτους. Παρακινούμενος από αυτή την ιδέα, αντέταξε στις προσπάθειες του Ματσίνι και του Γαριβάλδη για πολιτική ενοποίηση την πολιτική αποκέντρωση και την ομοσπονδιοποίηση των κοινοτήτων, όντας σταθερά πεπεισμένος ότι μόνον έτσι οι ευρωπαϊκοί λαοί θα δημιουργούσαν έναν ανώτερο κοινωνικό πολιτισμό.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ήταν οι Μαρξιστές αντίπαλοι του μεγάλου Γάλλου
στοχαστή που έβλεπαν στις προσπάθειές του μια απόδειξη του «ουτοπισμού» του,
υποστηρίζοντας ότι η κοινωνική ανάπτυξη έχει στην πραγματικότητα πάρει το δρόμο του
πολιτικού συγκεντρωτισμού. Ωσάν αυτό να ήταν απόδειξη εναντίον του Προυντόν! Έχουν τα αρνητικά χαρακτηριστικά του συγκεντρωτισμού, τα οποία ο Προυντόν προέβλεψε και των οποίων τους κινδύνους περιέγραψε εκπληκτικότατα, εξουδετερωθεί από αυτή την ανάπτυξη; Όχι! Χίλιες φορές! Τουναντίον, από τα χρόνια του Προυντόν μέχρι σήμερα έχουν αναπτυχθεί τερατωδώς, υπήρξαν μια από τις κύριες αιτίες της καταστροφής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και αποτελούν σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την επίλυση της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Η Ευρώπη σφαδάζει από χιλιάδες σπασμούς κάτω από το σιδερένιο ζυγό μιας ανόητης γραφειοκρατίας, η οποία απεχθάνεται κάθε ανεξάρτητη δράση και που θα προτιμούσε να θέσει ολόκληρο το λαό υπό την «πατρική κηδεμονία της.
Αυτοί είναι οι καρποί του πολιτικού συγκεντρωτισμού. Εάν ο Προυντόν ήταν φαταλιστής, θα θεωρούσε αυτή την εξέλιξη των γεγονότων ως μια «ιστορική αναγκαιότητα» και θα συμβούλευε τους σύγχρονους του να συμβιβασθούν _____μαζί της, μέχρις ότου υλοποιηθεί η περιβόητη «μεταβολή της θέσης σε άρνηση». Αλλά αυτός ήταν ένας γνήσιος αγωνιστής:
στράφηκε εναντίον των κοινωνικών δεινών και προσπάθησε να πείσει τους σύγχρονους του να τα καταπολεμήσουν.
Ο Προυντόν προέβλεψε όλες τις συνέπειες της τεράστιας ανάπτυξης του κράτους και
επέστησε την προσοχή των σύγχρονων του στον απειλητικό κίνδυνο, δείχνοντάς τους
ταυτοχρόνως, το δρόμο για την εξουδετέρωση των κοινωνικών δεινών. Δεν ήταν δική του η ευθύνη για το ότι ελάχιστοι άκουσαν τα λόγια του, που έσβησαν εν τέλει σαν φωνή εν τη
ερήμω. Το να τον χαρακτηρίσουμε, εξ αυτού του γεγονότος, «ουτοπιστή» αποτελεί ένα
φθηνό και ανόητο τέχνασμα .Εάν ίσχυε αυτό, τότε είναι ουτοπιστής και ο γιατρός που βάσει μιας συγκεκριμένης εξέτασης προβαίνει σε μια πρόγνωση και δείχνει στον ασθενή το δρόμο για να θεραπευτεί. Είναι ευθύνη του γιατρού εάν ο ασθενής παραμελεί τη συμβουλή του και δεν κάνει καμιά προσπάθεια για να αποφύγει τον κίνδυνο;
Η διατύπωση των αρχών του φεντεραλισμού από τον Προυντόν ήταν μια προσπάθεια να
αντιταχθεί, μέσω της ελευθερίας, στην αναδυόμενη αντίδραση. Η ιστορική σπουδαιότητα
του έγκειται στο ότι άφησε το σημάδι του στο εργατικό κίνημα της Γαλλίας και των άλλων λατινικών χωρών και προσπάθησε να κατευθύνει το σοσιαλισμό στο δρόμο της ελευθερίας και του φεντεραλισμού. Η αληθινή σημασία του πνευματικού έργου του Προυντόν θα κατανοηθεί πλήρως μόνον όταν υπερνικηθεί η ιδέα του κρατικού καπιταλισμού, σε όλες τις μορφές και τα παράγωγα της. Όταν «αργότερα δημιουργήθηκε η Διεθνής Ένωση των Εργαζομένων, ήταν ακριβώς το φεντεραλιστικό πνεύμα των σοσιαλιστών των λατινικών χωρών που προσέδωσε στη μεγάλη ένωση την τεράστια σπουδαιότητα της και την κατέστησε λίκνο των μοντέρνων σοσιαλιστικών κινημάτων της Ευρώπης. Η ίδια η Διεθνής ήταν ένας συνασπισμός .θεμελιωμένος σε μια φεντεραλιστική βάση .αγωνιστικών εργατικών οργανώσεων και ομάδων με σοσιαλιστικές ιδέες.
Από τις γραμμές της εκπήγασε η μεγάλη δημιουργική σκέψη μιας κοινωνικής αναγέννησης επί τη βάσει ενός σοσιαλισμού, του οποίου η ελευθεριακή σκόπευση γινόταν όλο και σαφέστερη στα διαδοχικά συνέδρια της και του οποίου η σπουδαιότητα u963 στην πνευματική ανάπτυξη του μεγάλου εργατικού κινήματος υπήρξε μέγιστη. Αλλά ήταν σχεδόν αποκλειστικά, οι σοσιαλιστές των λατινικών χωρών που εμπνεύσθηκαν από αυτές τις ιδέες και τους εμφύσησαν ζωή. Ενώ οι σοσιαλδημοκράτες εκείνης της χρονικής περιόδου θεώρησαν το «λαϊκό κράτος» ως το πολιτικό ιδεώδες του μέλλοντος και αναπαρήγαγαν τοιουτοτρόπως, την αστική παράδοση του Γιακωβινισμού, οι επαναστάτες σοσιαλιστές τωνλατινικών χωρών κατανόησαν με σαφήνεια ότι η νέα σοσιαλιστική οικονομική τάξη απαιτεί επίσης, προκειμένου να αναπτυχθεί ανεμπόδιστα και μια καινούργια μορφή πολιτικής οργάνωσης .Κατανόησαν επίσης ότι αυτή η μορφή κοινωνικής οργάνωσης δεν είχε τίποτα το κοινό με το υπάρχον κρατικό σύστημα, αλλά αντιθέτως, απαιτούσε την ιστορική διάλυση του. Έτσι αναπτύχθηκε μέσα στους κόλπους της Διεθνούς η ιδέα της κοινής διεύθυνσης του συνόλου της παραγωγής και της κατανάλωσης από τους ίδιους τους εργαζόμενους ενωμένους σε ελεύθερες οικονομικές ομάδες, διασυνδεδεμένες με τη σειρά τους, επί τη βάσει του φεντεραλισμού, ενώ ταυτοχρόνως θα ανετίθετο στους ίδιους τους εργαζόμενους και η πολιτική διοίκηση των κοινοτήτων. Κατά αυτόν τον τρόπο, σκόπευε η Διεθνής να αντικαταστήσει την κάστα των κατεστημένων κομμάτων και των επαγγελματιών πολιτικών από ειδήμονες χωρίς προνόμια, να αντικαταστήσει την πολιτική εξουσία του κράτους από μια ειρηνική οικονομική τάξη θεμελιωμένη στην ισότητα των συμφερόντων και την αμοιβαία αλληλεγγύη των ελεύθερα ενωμένων ανθρώπων.

15 Νοε 2008

Τόμας Τζέφερσον, 1743-1826 (Thomas Jefferson)


«Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι: ο Δημιουργός τους έχει προικίσει με ορισμένα αναφαίρετα δικαιώματα. Ανάμεσα στα δικαιώματα αυτά συγκαταλέγονται η ζωή, η ελευθερία και η αναζήτηση της ευτυχίας. Οι κυβερνήσεις ιδρύονται για να εγγυώνται αυτά τα δικαιώματα και η εξουσία τους απορρέει από τη συναίνεση των κυβερνωμένων».

Ο Τόμας Τζέφερσον γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1743 στο Σάντγουελ, της Βιρτζίνια. Ο πατέρας του, Πίτερ Τζέφερσον, ήταν άνθρωπος που αγαπούσε τη ζωή της υπαίθρου και αφιέρωνε το χρόνο του στην αξιοποίηση της φυτείας του. Η μητέρα του, Τζέιν Ράντολφ, ανήκε σε μια από τις πιο παλιές και εύπορες οικογένειες της Βιρτζίνια. Λόγω της συγγένειας με τους Ράντολφ, οι Τζέφερσον έγιναν κοινωνικά αποδεκτοί, και ανήκαν στην αριστοκρατία της Βιρτζίνια, χωρίς να είναι ιδιαίτερα εύποροι. Ο νεαρός Τόμας ήταν ο πρώτος από τα αγόρια, και όταν ο Πίτερ πέθανε το 1757, αφήνοντας σχεδόν φτωχή την οικογένεια, ο νεαρός Τόμας έγινε αρχηγός της οικογένειας. Ο πατέρας του ωστόσο πίστευε στην πρόοδο και είχε καταφέρει να ωθήσει το νεαρό Τόμας στις σπουδές.

Από το 1760 έως το 1762 κάνει σπουδές στο κολέγιο Γουλιέλμου και Μαρίας, στο Γουίλιαμσμπεργκ, που ήταν και το μοναδικό ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα στο Νότο. Εκεί γνωρίζει ένα σκοτσέζο μαθηματικό, τον Γ. Σμολ, πνευματικό δάσκαλο των διαφωτιστών, από τον οποίο επηρεάστηκε ως προς τις νέες ιδέες του. Αυτή την περίοδο της ζωής του στο Γουίλιαμσμπεργκ, ο Τζέφερσον γνώρισε την κοσμική ζωή της βρετανικής αποικίας, απέκτησε κοινωνικότητα, μπήκε στα πιο εσωτερικά πράγματα της αποικιακής κυβέρνησης και άρχισε να μαθαίνει βιολί. Εκεί γνώρισε και το νομοδιδάσκαλο Τζορτζ Γουίθ, που τον επηρέασε να ασχοληθεί με τα νομικά.

Όταν τέλειωσε τις σπουδές του, γράφτηκε στη νομική σχολή του Γενικού Δικαστηρίου της Βιρτζίνια. Στην ουσία, η Νομική ήταν το σκαλοπάτι για να ασχοληθεί με την πολιτική, όπως άλλωστε οι περισσότεροι πατέρες της αμερικανικής δημοκρατίας.Η πολιτική καριέρα του Τζέφερσον ξεκινά το 1769 με την είσοδό του στη Βουλή των Αστών, σαν αντιπρόσωπος της κομητείας του Άλμπεμαρλ. Εκτός από την πολιτική και τη δικηγορία ο Τζέφερσον αγαπούσε τη ζωή στην ύπαιθρο, τη φύση, τη γεωπονία. Άλλωστε είχε μεγαλώσει στη φυτεία στο Σάντγουελ, την οποία και είχε κληρονομήσει. Εκεί διάλεξε μια περιοχή που ονόμασε Μοντισέλο (μικρό βουνό), για να εκφράσει την αγάπη του για την αρχιτεκτονική, επηρεαζόμενος από τα πρότυπα του ιταλού αρχιτέκτονα της αναγέννησης Παλάντιο, που είχε εκδώσει το 1570 το έργο «Τέσσερα Βιβλία», τη Βίβλο όλων των οπαδών του κλασικισμού.

Το Μοντισέλο ολοκληρώθηκε μετά την επιστροφή του Τζέφερσον από τη Γαλλία και ήταν κατασκευασμένο πάνω σε κλασσικά πρότυπα. Το 1770 άρχισε μια αντιπαλότητα ανάμεσα στους βρετανούς στρατιώτες και στους αμερικανούς αποίκους, η οποία ήταν πιο έντονη στη Βιρτζίνια και στην Μασαχουσέτη. Τό 1774 σαν μέλος της Βουλής των Αστών ο Τζέφερσον συνέταξε το 1ο γνωστό του κείμενο, τη «Συνοπτική Έκθεση των Δικαιωμάτων της Βρετανικής Αμερικής», όπου υπερασπίζεται τα δικαιώματα που είχαν οι άποικοι να ακούγονται. Το 1775, με τη μάχη του Λέξινγκτον και του Κόνκορντ κοντά στη Βοστώνη, ξεκινά η ρήξη ανάμεσα στους Βρετανούς και τους Αμερικάνους. Στο ηπειρωτικό Κογκρέσο, στη Φιλαδέλφεια το 1776, παρευρίσκονταν δεκατρείς αντιπρόσωποι των αποικιών, οι οποίες είχαν γίνει κυρίαρχες πολιτείες. Ο Τζέφερσον αντιπροσώπευσε τη Βιρτζίνια. Δημιουργήθηκε μια επιτροπή για να ετοιμαστεί μια διακήρυξη, και αυτή πρότεινε στον Τζέφερσον να τη συντάξει. Εκείνος χρειάστηκε τρεις βδομάδες για να γράψει το κείμενο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, που έγινε αποδεκτό από το Κογκρέσο στις 4 Ιουλίου του 1776.

Στη συνέχεια, άντρες της επιτροπής, όπως ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, ο Τζον Άνταμς, συμμετείχαν στη διαμόρφωση του, το σμίκρυναν, το έκαναν πιο ήπιο, και κάποια κομμάτια τα αφαίρεσαν, όπως ένα απόσπασμα με το οποίο έριχναν στο βασιλιά της Αγγλίας την ευθύνη για το καθεστώς της δουλείας. Γι’ αυτό θεωρείται ακόμα αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς, αλλά η βάση του κειμένου ανήκει στον Τζέφερσον. Για τον ίδιο τον Τζέφερσον, από τότε κόβονται οι δεσμοί του με τη βασιλεία. Μετά το συνέδριο της Φιλαδέλφειας το 1776 και μέχρι το τέλος του πολέμου της Ανεξαρτησίας ο Τζέφερσον εξαφανίζεται από την εθνική πολιτική σκηνή και επιστρέφει στη Βιρτζίνια, όπου ήταν εισηγητής σημαντικών μεταρρυθμίσεων.

Μέσα από αυτές βλέπουμε το διαφωτιστικό πνεύμα από το οποίο χαρακτηριζόταν. Πίστευε ότι η εκκλησία δεν πρέπει να έχει σχέση με το κράτος, αλλά αντιμετώπισε μεγάλη αντίδραση. Μέχρι τότε η μισθοδοσία των ιερέων της Αγγλικανικής εκκλησίας ήταν από τα χρήματα των φορολογουμένων. Συνέταξε επίσης το νόμο για την ανεξιθρησκεία, που θα ψηφίστηκε αργότερα, όταν ο Τζέφερσον ήταν στο Παρίσι. Πρότεινε μεταρρύθμιση στο κληρονομικό σύστημα, που μέχρι τότε ήταν βασισμένο στην αριστοκρατική αγγλική παράδοση και υπήρχε άνιση διανομή της κληρονομιάς. Άλλη μεταρρύθμιση ήταν αυτή που αφορούσε το δικαστικό σύστημα και την απονομή της δικαιοσύνης. Πρότεινε μάλιστα την κατάργηση της θανατικής ποινής επηρεασμένος από τον Μπεκαρία, διάσημο νομικό και γνωστό για το έργο του «Εγκλήματα και τιμωρίες». Δεν κατάφερε άμεσα κάτι, αλλά έθεσε το σπόρο για αλλαγές.

Σαν φωτισμένος της εποχής του, ενδιαφερόταν άμεσα για την παιδεία και πίστευε ότι έπρεπε να καταπολεμηθεί ο αναλφαβητισμός. Γι’ αυτό πρότεινε εκπαίδευση τριών βαθμίδων και ήταν υπέρμαχος της άποψης ότι τα παιδιά έπρεπε να μάθουν αρχαίες γλώσσες, όπως λατινικά και ελληνικά, αλλά και διάφορες επιστήμες, γιατί έτσι η διαμόρφωση του σύγχρονου ανθρώπου θα ήταν πιο ολοκληρωμένη. Το πρόγραμμα που πρότεινε ήταν τόσο επαναστατικό, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με το αντίστοιχο της Γαλλικής επανάστασης. Το 1780 εκλέγεται μέλος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας στη Φιλαδέλφεια. Το 1783 εκλέγεται αντιπρόσωπος της Βιρτζίνια στο Κογκρέσο στη Φιλαδέλφεια και συνεχίζει με τις ριζοσπαστικές νομοθετικές προτάσεις του. Πρότεινε το νεοσύστατο κράτος να κόψει δικό του νόμισμα, βασισμένο στη δεκαδική διαίρεση, όπως και την επέκταση των πολιτειών προς τη δύση.

Στη βουλευτική περίοδο του Τζέφερσον δεν έγινε καμιά αλλαγή. Αυτές ήρθαν λίγο αργότερα, με τη δημιουργία του δολαρίου σαν εθνικό νόμισμα αλλά και την ανάπτυξη των μελλοντικών πολιτειών. Άλλος σημαντικός σταθμός στη ζωή του Τζέφερσον ήταν ο διορισμός του στη Γαλλία σαν υπουργός. Όπως αναφέρει ο ίδιος στα απομνημονεύματά του, «το Κογκρέσο αποφάσισε να διορίσει έναν υπουργό, υφιστάμενο του κ. Άνταμς και του Δόκτορα Φραγκλίνου, για να διαπραγματευτεί τις εμπορικές συνθήκες με τα ξένα κράτη». Ωστόσο, το Μάρτιο του 1785 ο Τζέφερσον αντικαθιστά τον Φραγκλίνο και παρουσιάζεται στο Λουδοβίκο ΙΣΤ. Κατά τη διάρκεια της διπλωματικής του αποστολής στη Γαλλία, προσπάθησε να βελτιώσει τις σχέσεις ανάμεσα στη Γαλλία και τις Ηνωμένες πολιτείες, γιατί σαν εκφραστής των Διαφωτιστών αλλά και οπαδός της φιλελεύθερης οικονομίας - που εφευρέθηκε από τον Άνταμ Σμιθ - πίστευε ότι η κατάργηση των συνόρων θα διευκόλυνε τις εμπορικές συναλλαγές προς όφελος όλων. Αυτός ήταν ένας λόγος που έκανε αρκετά ταξίδια στην Ολλανδία, στις κάτω Χώρες , στην περιοχή του Ρήνου, στην Ιταλία.

Ακόμη, πίστευε στις αξίες και τα ιδεώδη τόσο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όσο και της αρχαίας Ελλάδας. Για την αρχαία Ελλάδα έλεγε: «Είμαστε όλοι υποχρεωμένοι στους αρχαίους Έλληνες για το ΦΩΣ εκείνο που μας οδήγησε μακριά από το σκοτάδι»

Κατά τη διαμονή του στο Παρίσι συναναστρεφόταν μεγάλους στοχαστές της εποχής, όπως το Λαβουαζιέ, το Μπιφόν, τον πιο επιφανή από τους φυσιολάτρες, την πρώην ηγερία του Ζαν Ζακ Ρουσσώ, τον Βολνέ, που τον μύησε στην Αιγυπτιολογία, το γιατρό Καμπανί, που είχε γράψει το «Σχέσεις μεταξύ της Φυσικής και Ηθικής Υπόστασης του Ανθρώπου», το γάλλο φιλόσοφο Ντεστί ντε Τρασί, που είχε γράψει ένα δοκίμιο σχετικά με το «Πνεύμα των Νόμων» του Μοντεσκιέ. Ακόμη συναναστρεφόταν με το δούκα ντε Λα Ροσφουκό, ο οποίος ήταν υποστηρικτής και μεταφραστής του βιβλίου «Τα συντάγματα των 13ων Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής». Αυτό εκδόθηκε το 1783 και είχε μεγάλη απήχηση τους πολιτικούς αναθεωρητές της εποχής, γιατί είχε μια πλήρη καταγραφή των ιδεών των Διαφωτιστών.

Ο Τζέφερσον υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας, στο Παρίσι, των γεγονότων της εκπνοής του παλαιού καθεστώτος και της έναρξης της Γαλλικής επανάστασης. Έζησε και την κατάληψη της Βαστίλης. Όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του, «βρισκόμουν σε επαφή με τους αρχηγούς πατριώτες της Εθνοσυνέλευσης. Επειδή προερχόμουν από μια χώρα που έχει περάσει από ανάλογες μεταρρυθμίσεις, μου εμπιστεύονταν τις σκέψεις τους». Με μερικούς από αυτούς, όπως ο Λαφαγιέτ ή ο Λα Ροσφουκό, ήταν και προσωπικοί φίλοι. Όταν αναγγέλθηκε η σύγκληση των Γενικών Τάξεων, ο Τζέφερσον αναδείχτηκε σε άνθρωπο με σημαντικό ρόλο για τη διαμόρφωση της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Τον Ιούλιο του 1789 ο Λαφαγιέτ έδωσε στην Εθνοσυνέλευση ένα σχέδιο της «Ευρωπαϊκής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη», που ήταν αποτέλεσμα των συναντήσεων με τον Τζέφερσον. Γενικότερα, ο Τζέφερσον επηρέασε τις προτάσεις τόσο για τη νομοθετική εξουσία όσο και για το Σύνταγμα που προτάθηκε. Η προσφορά του στη Γαλλία ήταν σημαντική, γι’ αυτό και από το 1801 ήταν μέλος του Ινστιτούτου της Γαλλίας. Ο Τζέφερσον έφυγε από το Παρίσι το Σεπτέμβριο του 1789. Με την επιστροφή του στην Αμερική του έγινε πρόταση, από τον Τζορτζ Ουάσιγκτον, να γίνει υπουργός των Εξωτερικών, ένα από τα πέντε μέλη της κυβέρνησης της χώρας. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα που τον οδήγησε στη συνέχεια στην ανάληψη της προεδρίας από το 1801 έως το 1809. Ήταν ο τρίτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Επίσης ήταν πρόεδρος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας από το 1797 έως το 1814. Ο Τζέφερσον πέθανε στις 4 Ιουλίου του 1826, σχεδόν μισό αιώνα μετά τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Στη Νότια Ντακότα των Η.Π.Α, υπάρχει το μνημείο των τεσσάρων προέδρων (Τζορτζ Ουάσινγκτον, Τόμας Τζέφερσον, Θεόντορ Ρούζβελτ και Αβραάμ Λίνκολν) που σμιλεύτηκαν σε γρανίτη στο βουνό Ράσμορ.

13 Οκτ 2008

Υπαρκτός Καπιταλισμός.

Παίδες πάει το δούλεμα σύννεφο.

Οι πολίτες ζητάνε αυξήσεις, το κράτος απαντά δεν έχουμε.

Οι πολίτες ζητάνε χρήματα για τη στήριξη του κοινωνικού κράτους, απαντάνε δεν έχουμε.

Οι πολίτες ζητάνε χρήματα για τη παιδεία, το πολιτισμό, για τη νέους εργαζόμενους, το κράτος απαντά δεν έχουμε.

Μα αφού δεν έχουνε, που τα βρίσκουνε τώρα και στηρίζουνε ένα σύστημα που καταρρέει;

Δε ζούμε ούτε σε συνθήκες σοσιαλισμού, ούτε σε συνθήκες καπιταλισμού.

Ζούμε σε συνθήκες ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.

11 Οκτ 2008

ΕΡΤ ΚΑΙ ΔΕΗ

Που δίνει τα λεφτά μας η ΕΡΤ και τι διαδικασία μπορείτε να
ακολουθήσετε για να μην πληρώνετε ΕΡΤ μέσω της ΔΕΗ (προωθήστε...)



H διοίκηση της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης, ανακοίνωσε με
περηφάνια την συμφωνία της με τις 2 κατά τεκμήριο κορυφαίες Ελληνικές
ποδοσφαιρικές ομάδες, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, για την
εξασφάλιση των
τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων. Ο Ολυμπιακός συμφώνησε στα 14,5
εκατομμύρια Εύρο για την περίοδο 2006-2008, ενώ ο Παναθηναϊκός
(σύμφωνα με δημοσιογραφικές πήγες) στα 16 εκατομμύρια Εύρο για το
διάστημα 2007-2010. Η
είδηση μάλιστα επικοινωνηθηκε από τους κρατικούς τηλεοπτικούς &
ραδιοφωνικούς σταθμούς ως ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ της ΕΡΤ & απαρχή μιας νέας
εποχής για το αθλητικό τμήμα της.

Τι σημαίνει αυτό για σένα αγαπητέ Έλληνα πολίτη, ποδοσφαιρόφιλε ή μη?

Σημαίνει ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ότι καλείσαι να ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ 30,5 εκατομμύρια Εύρο
(και κάτι ψιλά), ήτοι 10,4 δις δραχμουλες , στην επόμενη 3ετια. Λεφτά
τα οποία η (ήδη υπερχρεωμένη απο υπεράριθμο προσωπικό κ τηλεοπτικά
πανηγυρακια) ΕΡΤ δεν υπάρχει περίπτωση να βρει από άλλους πόρους, πλην
των μηνιαίων εισφορών σου!!

Την στιγμή που ο ΑLPHA (ιδιωτικός σταθμός με πλήρως οργανωμένο τμήμα
πώλησης διαφημιστικού χρόνου) κατάφερε φετος να εισπράξει λιγότερα
απο 2,3 εκατομμύρια Εύρο για τα αντίστοιχα παιχνίδια του Ολυμπιακού
(περιπου 145.000 Ευρω ανα παιχνίδι), η ΕΡΤ καλείται να εισπράξει τα
υπερτριπλασια απλά για να μην ζημιωθεί!!!
Δηλαδη 485.000 Ευρω ανα αναμετάδοση, κάτι πρακτικώς αδύνατον με βάση
το κοστος μοναδας του τηλεοπτικού χρονου + την διάρκεια της
αναμετάδοσης. Τα ίδια φυσικα θα ισχυσουν και για το πακετο του
Παναθηναϊκού.

Σημειωτέον οτι ο ανταγωνιστής της ΕΡΤ στα δικαιώματα του Ολυμπιακού
(ALPHA ) προσέφερε λιγότερα απο 5 εκατομμύρια Ευρω....με άλλα λογια, η
ΕΡΤ προσέφερε 45% περισσοτερα απο τον ανταγωνιστη, χωρις ΚΑΝΕΝΑΝ
ΠΡΟΦΑΝΗ ΛΟΓΟ για την μεγαλη αυτη διαφορα....

Η φράση-κλισε 'κοινωνική πρόκληση' σε περιόδους ανέχειας & ανεργειας,
μάλλον ωχρια...

Ο κ. Παναγοπουλος - προεδρος/τσαρος/αυτοκρατωρ της ΕΡΤ- δηλωσε οτι
ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για τις αντιδρασεις των πολιτών (βλ. έμμεσων μισθοδοτων) και
οτι 'το σχέδιο ανάτασης της ΕΡΤ θα προχωρήσει με καθε κόστος!'

Καθε κόστος λοιπον? ΝΟ PROBLEM mister . Γιατί εγω ΔΕΝ προτίθεμαι να
χρηματοδοτήσω το γαϊτανάκι δημοσιων σχεσεων σας αγαπητέ κυριε Τζεγκις
Χαν-καναλαρχη. ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΛΗΡΩΝΩ ΣΥΝΔΡΟΜΗ: size=2>

Η διαδικασία που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει για να ΜΗΝ πληρώνει την ΕΡΤ
μέσω λογαριασμού της ΔΕΗ έχει να κάνει με την άρνηση αναγνώρισης χρέους.
Δηλαδή: εάν κάποιος σου χρεώνει μια υπηρεσία ή ένα προϊόν που εσύ δεν
θέλεις να χρησιμοποιήσεις ( π.χ. τηλεοπτικό πρόγραμμα) μαζί με μια
υπηρεσία που αποδέχεσαι και χρησιμοποιείς (π.χ. ηλεκτρικό ρεύμα) με
ένα ενιαίο τιμολόγιο, λογαριασμό ή οτιδήποτε μπορείς να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ να
πληρώσεις ΜΟΝΟ το δεύτερο. Σε περίπτωση που ο πιστωτής δεν δεχτεί την
πληρωμή, πηγαίνεις στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και ΚΑΤΑΘΕΤΕΙΣ
μόνο το ΠΟΣΟ της υπηρεσίας που αποδέχεσαι (ηλεκτρικό ρεύμα) και όχι το
υπόλοιπο..

Το ΤΠκΔ ενημερώνει τον πιστωτή για την κατάθεσή σας και αυτός δεν έχει
πλέον δικαίωμα να απαιτεί αυτά τα χρήματα (οπότε και να σου κόψει το
ρεύμα). Το υπόλοιπο ποσό ΜΠΟΡΕΙ να το διεκδικήσει δικαστικά!

ΚΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ.

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ «ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ» ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ.

ΕΝΑ ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ και ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ!

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΘΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ. ΚΟΦΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΝΑ ΣΤΡΩΣΟΥΝ.....ΝΑ
ΔΩ ΜΕΤΑ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΤΑΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΦΟΥΚΑΡΑ .

11 Σεπ 2008

Η πολιτική των ίσων ευκαιριών, η πολιτική του μέλλοντος…

΄΄Όλοι πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν την ίδια επιτυχία στη ζωή τους ανεξαρτήτως φύλλου, εθνικότητας, οικογένειας, οικονομικού ή κοινωνικού περίγυρου. Αυτός είναι ο επόμενος ιστορικός στόχος΄΄, υποστηρίζει ο John Roemer, αμερικανός οικονομολόγος και πολιτικός φιλόσοφος, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Yale.
Μετά από τα επεισοδιακά φοιτητικά του χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Berkley, ως δυναμικό μέλος του ριζοσπαστικού φοιτητικού κινήματος της εποχής, έγινε σύντομα γνωστός με το συγγραφικό του έργο ως ένας από τους σημαντικότερους μαρξιστές οικονομολόγους, παρ΄ ότι στη πορεία της καριέρας του δέχθηκε σκληρή κριτική από τους παραδοσιακούς μαρξιστές. Πλέον θεωρεί τον εαυτό του εξισωτιστή και όχι μαρξιστή. Το βασικό ερώτημα που τον απασχολεί είναι το πώς θα μπορούν να προστατευτούν οι λιγότερο τυχεροί από την ανισότητα που αποτελεί χαρακτηριστικό των σύγχρονων φιλελεύθερων οικονομιών. Ζήτημα που όπως επισημαίνει πρέπει να αντιμετωπιστεί πρακτικά κι όχι θεωρητικά όπως γίνεται μέχρι τώρα.
Το όχημα για τις ίσες ευκαιρίες είναι κατ΄ αρχάς η πρόσβαση στην εκπαίδευση. Το κράτος πρέπει να δαπανήσει περισσότερα χρήματα για την εκπαίδευση ενός παιδιού που μεγαλώνει με γονείς που είναι για παράδειγμα, λιγότερο μορφωμένοι από άλλους.
Ο John Roemer προτείνει έναν αλγόριθμο για το πώς μπορούν να σχεδιαστούν πολιτικές ίσων ευκαιριών, χωρίς να επηρεάζεται η δημιουργία πλούτου. Δεύτερο βήμα είναι η καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού και τρίτο η προστασία του περιβάλλοντος, ώστε τα παιδιά μας να κληρονομήσουν ίδια ποιότητα διαβίωσης με εμάς.

30 Αυγ 2008

Νέος ΄΄κεφαλικός΄΄ φόρος!!!

Εκτός από τις αυξήσεις στα τρόφιμα, στα ποτά, τα τσιγάρα, τα καύσιμα, τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ κλπ. πρόσφατα ακούσαμε και το εξής:

''Για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες που κάνουν δήλωση εώς 10.500 ευρώ αυξάνεται η φορολογία 10%΄΄.

Εδώ κουφάθηκα...

Η αίσθησή μου είναι πως η ΝΔ αυτοκτονεί...

Το γιατί δεν καταλαβαίνω...

26 Ιουλ 2008

Bomb the System.

Οι δικαστικοί πήραν αύξηση 80% στις μηνιαίες αποδοχές τους.

Κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν στηλίτευσε το γεγονός.

Υποκλοπές, πακιστανοί, κουμπάροι, ζαρντινιέρες, ομόλογα, Ζαχώπουλος, καρτέλ, Ζίμενς κλπ...

Γιατί η αντιπολίτευση σιωπά;

Γιατί το ΚΚΕ έκανε πως δεν άκουσε;

Bomb the System is the solution!

23 Ιουλ 2008

Μια Εναλακτική Πρόταση Ελευθερίας.

του Daniel Innerarity(*)
(Μετάφραση: Left Liberal Synthesis)

Ο Σοσιαλισμός σήμερα είναι ακόμα μακρυά από το να έχει αναπτυχθεί και έχει μετατρέψει σε κοινωνικές πρωτοβουλίες ένα σχεδιασμό, πιο σύμφωνο με το προταγμα της εποχής μας , την ισότητα των ευκαιριών. Αν ο σοσιαλισμός θέλει να αναγνωριστεί ως μια δύναμη για την κοινωνική αλλαγή, πρέπει να επανακαθορίσουμε τα προτάγματα του, και να βρούμε την ανατρεπτική και απελευθερωτική του δυναμική. Και είναι αυτό ακριβώς που δεν κάνει όταν αναλάμβάνει πεισματικά την υπεράσπιση της θέσης για τον έλεγχο του κράτους στην οικονομία και στην κοινωνία. Μπορούμε να φανταστούμε μια ατομικιστική αντικρατιστική αριστερά η οποία δεν αναζητά να επιτύχει τη δικαιοσύνη κυρίως μέσω της αναδιανομής από το κράτος, αλλά δημιουργεί προϋποθέσεις για μεγαλύτερη ισότητα των ευκαιριών στην αγορά, δίνοντας έτσι ώθηση στην πρωτοβουλία και ευθύνη;


Κατά το δέκατο όγδοο αιώνα, η αριστερά δεν ήταν μόνο υπέρ της πολιτικής ελευθερίας, αλλά και υπερ της οικονομικής ελευθερίας. Εκείνοι που απαίτησαν ένα αυστηρό κρατικό έλεγχο επί της οικονομικής ζωής ήταν οι οπαδοί της παλινόρθωσης. Στο δέκατο ένατο αιώνα, αυτή η αντιστοιχία ανεστράφη. Η αριστερά έγινε κολλεκτιβιστική και ανέλαβε την υπεράσπιση του κρατικού σχεδιασμού. Αντίθετα, η δεξιά, κατ’αρχάς αντιφιλελεύθερη, μετατραπη σε ένα υποστηρικτή της ελεύθερης επιχείρησης. Η ιδέα του laissez-faire δεν ήταν ποτέ το μονοπώλιο του αστικού φιλελευθερισμού, αλλά υπήρξε ήδη στις φιλοδοξίες των εργατικών κινημάτων.
Αυτή η ιδέα δεν είναι να καταργήσει το κράτος αλλά αντίθετα να το εδραιώσει, να το καταστήσει πιο αποτελεσματικό, λιγότερο γραφειοκρατικό και περισσότερο διαφανές. Αυτό δεν θα συμβεί χωρίς την απόσυρσή του από πολλές κοινωνικές σφαίρες στις οποίες είναι παρόν σήμερα. Ένας φιλελεύθερος σοσιαλισμός συνεπάγεται ενός τύπου απορρύθμιση η οποία δεν έχει τίποτα να κάνει με το νεοφιλελευθερισμό ο οποίος υποστηρίζεται από μεγάλες οικονομικές ομάδες, των οποίων η δύναμη ενισχύεται με τη συνενοχή του κράτους, το οποίο προωθεί τα συμφέροντά τους. Ο Νεοφιλελευθερισμός είναι τελικά μια ιδεολογία αντιφιλελεύθερη ένα όραμα του κόσμου, που συνάδει με την μοιρολατρία και την υπακοή.

Η συνήθης κριτική του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος έχει ως στόχο την αγορά σαν να είναι μοναδική υπεύθυνη για τη δυστυχία του κόσμου. Όμως, το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει πραγματική οικονομία της αγοράς. Πολλές μεγάλες οικονομικές ομάδες δεν θα είχαν φθάσει στο επίπεδο που έχουν σήμερα, εάν δεν είχαν την προστασία του κράτους. Η παγκοσμιοποίηση μπορεί να βοηθήσει να χάσουν τη δύναμή τους ισχυρές συγκεντρωτικές οικονομικές δυνάμεις μέσω των παγκόσμιων αγορών. Εάν αυτό δεν γίνεται, δεν οφείλεται στη σταθερή “λογική του κεφαλαίου», αλλά στον κρατικό παρεμβατισμό.

Εκείνοι που σκοπεύουν να κάνουν μια ιστορική σύνθεση των κοινωνικών και φιλελεύθερων ιδεών θα μπορούσαν να θέσουν ως στόχο την αντικατάσταση της ανακατανομής με μεγαλύτερη ισότητα ευκαιριών στην ελεύθερη αγορά. Αυτό θα αποτελέσει τη ριζική ανακαίνιση ενός σοσιαλισμού που δεν παραιτείται από εκείνο το οποίο μονοπωλούν οι συντηρητικοί, δηλαδή μια διάσταση της ελευθερίας που λειτουργεί χωρίς μέριμνα για την ισότητα, με την υπεροχή που τους δίνει η αποτυχία των αναδιανεμητικών κρατικών στρατηγικών.


(*) Ο Daniel Innerarity είναι Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Σαραγόσα,και Επισκέπτης Καθηγητής στο πανεπιστήμιο Paris IΕίναιo συγγραφέας του βιβλίου «Η Δημοκρατία χωρίς το Κράτος. Δοκίμιο για την διακυβέρνηση στις πολύπλοκες κοινωνίες».Εκδόσεις Climat 2006 Τον Οκτώβριο του 2008 αναμένεται το νέο βιβλίου «Το μέλλον και οι εχθροί του» από τις εκδόσεις Climat.


Δημοσιεύτηκε στην “L’ HUMANITE” στις 30 Ιουνίου 2008]

Αναδημοσίευση στο http://liberal-left.blogspot.com/

Αναδημοσίευση στο http://liberalsocialism.wordpress.com/

17 Ιουν 2008

ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

Μετά το Μποϊκοτάζ στην ακρίβεια που βρίσκεται σε εξέλιξη και αν τελικά δεν προκύψουν ουσιαστικές λύσεις, τότε τί θα λέγατε να δοκιμάζαμε κι ένα ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ;

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΑΚΡΑΙΕΣ ΛΥΣΕΙΣ...

ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ...


Iosif Iakovatos

Μποϊκοτάζ στην Ακρίβεια (३)

Μια μέρα πριν απότη Σύνοδο κορυφής στην οποία οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα συζητήσουν για το πρόβλημα της ακρίβειας, 500.000 Ευρωπαίοι πολίτες πρόκειται να διαδηλώσουν κατά της ακρίβειας στους δρόμους των Βρυξελλών.

Την Πέμπτη στην Αθήνα για το ίδιο θέμα θα γίνει συλλαλητήριο που οργανώνει η ΓΣΕΕ.

Κάτι κινείται...

21 Μαΐ 2008

Η ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Tου ΑΝΤΩΝΗ ΤΡΙΤΣΗ
Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
Στην Συνάντηση με την Ελληνική Εκπαιδευτική Ηγεσία
Παλαιό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Αθήνα, 8 Ιουλίου 1987

Κυρίες και Κύριοι,
Συνεργάτες της Εκπαιδευτικής Οικογένειας,

Ομιλώ σε χώρο Παιδείας μέσα στην εκπαιδευτική οικογένεια. Θα ασχοληθώ φυσικά με ζητήματα Παιδείας και Εκπαίδευσης. Και θα καταλήξω με την αναφορά στο χρέος μας -των σημερινών Ελλήνων διακόνων της εκπαίδευσης- απέναντι στα ζητήματα αυτά.
Υπάρχει σοβαρό ζήτημα Παιδείας στον σύγχρονο κόσμο. Το αναγνωρίζουν όλες οι χώρες, ακόμα και εκείνες από τις πιό αναπτυγμένες οικονομικά και τεχνικά που στεγάζουν τα μεγαλύτερα και παλαιότερα πανεπιστήμια. Το ζήτημα εμφανίζεται σε όλο και περισσότερο δραματική μορφή με την διαρκή ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης και της τεχνολογίας που φέρνει τον άνθρωπο -τον κοινωνικό άνθρωπο- τραγικά αντιμέτωπο με την φύση, τον κοινωνικό του χώρο, και ακόμα με τον ίδιο τον εαυτό του στην αδυναμία του να κατανοήσει και να ελέγξει τις δυνάμεις που ο ίδιος δημιουργεί.

Σκηνικό αρχαίου ελληνικού δράματος !

Σοβαρό ζήτημα Παιδείας αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός και η χώρα μας, η σημερινή Ελλάδα, που δεν περιορίζεται στο πόσο "ανεβαίνουν" ή "κατεβαίνουν οι βάσεις" στις Γενικές Εξετάσεις κάθε χρόνο ή στα εκλογικά ποσοστά των κομματικών παρατάξεων στους χώρους των εκπαιδευτικών, των μαθητευομένων, των γονέων και κηδεμόνων. Το ζήτημα Παιδείας που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός εκδηλώνεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, πολιτισμικές, εθνικές, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές αλλά ακόμα και στην απλή καθημερινότητά μας όπως αυτή διαμορφώνεται από την επικοινωνία μας με τον κοινωνικό μας περίγυρο και το γενικότερο περιβάλλον μας, από αυτά που διαβάζουμε ή ακούμε στον τύπο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τις ιδιωτικές συζητήσεις μας ή αλλού - με δύο λόγια, αυτά που βιώνουμε.

Σοβαρό πρόβλημα Παιδείας η Ελλάδα, ο Ελληνισμός !
Ακούγεται ως ιστορική αντινομία.
Από εδώ εκπορεύεται η εισαγωγική αναφορά στο "χρέος μας"
****
Ελλάδα και Παιδεία είναι έννοιες ταυτόσημες - και αυτό ενυπάρχει στην παγκόσμια συνείδηση σε όλες τις εποχές είτε αυτή η συνείδηση ερεθίστηκε από τον Όμηρο και τον Αισχύλο είτε από τον Καζαντζάκη και τον Ελύτη ή τους άλλους δημιουργούς - και δημιουργήματα - της Ελληνικής Παιδείας.
Ξεκινά η ταυτότητα Ελλάδος και Παιδείας με την άλλη αντίληψη και το άλλο όραμα που γεννήθηκε γι α τον άνθρωπο και την σχέση του με το γίγνεσθαι και το σύμπαν σε τούτους τους τόπους χιλιάδες χρόνια πριν, κάτω από τους ίδιους ιερούς βράχους που και τώρα - αυτήν την στιγμή - μας ρίχνουν την επιβλητική και υποβλητική σκιά τους.
Μια νέα αντίληψη για την ανθρώπινη ζωή ατομική και κοινωνική, με πρωτόγνωρο στόχο την συνειδητή επιδίωξη ενός ανωτέρου τύπου ανθρώπου σε μια ανωτέρου τύπου κοινωνία με ατομική και κοινωνική ελευθερία και δημιουργία, σε αρμονία με το περιβάλλον φυσικό και ανθρωπογενές. Είναι αυτή η συνειδητή επιδίωξη του υψηλού ατομικού και κοινωνικού στόχου που οι Έλληνες ονόμασαν Παιδεία - έννοια επίσης ταυτόσημη με τον καθόλου πολιτισμό όπου γνώση και στοχασμός, δεξιότητα και δημιουργία, σωματική και πνευματική καλλιέργεια, εργασία, αναψυχή και ψυχαγωγία, συμβαδίζουν αρμονικά.
Αυτή η Παιδεία των Ελλήνων δημιούργησε τον οικουμενικό πολιτισμό και τον σύγχρονο κόσμο που εξ αυτού είναι Ελληνοκεντρικός στην μεγαλύτερη του έκταση.
Είναι εμφανής η Παιδεία του Ελληνισμού σε ολόκληρο τον κόσμο που εξαπλώθηκε και εξαπλώνεται όχι μόνο ο άμεσος Ελληνικός κόσμος μέχρι και τους ύστερους Αλεξανδρινούς χρόνους, αλλά και ο κόσμος της Ρώμης, του Χριστιανισμού και ακόμα των μεγάλων σύγχρονων θρησκειών του Ισλάμ, του Βουδισμού.
Όπως είναι επίσης εμφανής η Παιδεία του Ελληνισμού σε ολόκληρο τον κόσμο που ζεί τους πολιτικούς θεσμούς της δημοκρατίας και των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του ανθρώπου που γέννησε η Παιδεία των Ελλήνων.
Αποτελεί μοναδικό ιστορικό φαινόμενο σε παγκόσμια κλίμακα ότι η Παιδεία των Ελλήνων σηματοδότησε, σε όλες τις εποχές, εξελίξεις του οικουμενικού πολιτισμού - πνευματικού και τεχνικού - από την πρώτη εποχή μορφοποίησής της 27 αιώνες πριν μέχρι και την σύγχρονη εποχή. Ας αναλογιστούμε την πολιτισμική αλυσίδα με τους μεγάλους κρίκους που σφυρηλατήθηκαν σε Ελληνικά πνευματικά εργαστήρια από τους χρόνους της Ιωνίας, τους Αλεξανδρινούς χρόνους, τους χρόνους της Ρώμης, του Βυζαντίου, της Αναγέννησης, της Σύγχρονης Εποχής ξεκινώντας από τον 18° αιώνα μέχρι και σήμερα.
Ας αναλογιστούμε ότι σε ολόκληρη την συγκλονιστική αυτή εξέλιξη υπήρξαν οι ζωντανές Ελληνικές εστίες εξαπλωμένες σε ολόκληρη την οικουμένη που λειτούργησαν ως τα μοναδικά αυτά πνευματικά εργαστήρια, από την Αντιόχεια και την Αλεξάνδρεια μέχρι την αναγεννησιακή Ιταλία, την σύγχρονη Δυτική Ευρώπη, τον Καύκασο και τις Νέες Ηπείρους που άνοιξε η εποχή των ανακαλύψεων. Είναι αυτή η μοναδική στον κόσμο της πανάρχαιας Ελληνικής Διασποράς προσφορά που είναι καιρός συστηματικά και συνειδητά να μελετηθεί και να αναγνωριστεί, όχι μόνο από εμάς αλλά από ολόκληρη την οικουμένη.
****
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Έρχεται μια νέα Εποχή.
Οι ρυθμοί με τους οποίους μεταβολίζεται είναι τέτοιοι που μας είναι ακόμα άγνωστη η ονομασία της. Πολλοί πιστεύουν ότι θα ονομαστεί "Εποχή της Πληροφορικής". Έστω !
Οποιαδήποτε όμως και εάν είναι η ονομασία της, είναι ήδη σαφή τα διαμορφωτικά στοιχεία της και τα προβλήματα που η νέα εποχή φέρνει μαζί της.
Και πάλι η ανθρωπότητα - και ο απλός άνθρωπος - ανεξάρτητα από την κοινωνία και το καθεστώς κάτω από το οποίο διαβιεί, αντιμετωπίζει με δέος τα θεμελιακά ερωτήματα που αντιμετώπισε η κάθε νέα εποχή. Ερωτήματα που αναφέρονται στο λόγο ύπαρξης, τους στόχους, και τις αξίες της ζωής, ατομικής και κοινωνικής, καθώς και νέα ερωτήματα που γεννά η δική μας εποχή και αναφέρονται στη σχέση του ίδιου του ανθρώπου με τις τεράστιες δημιουργικές και ταυτόχρονα καταστροφικές δυνάμεις που ο ίδιος - συλλογικά - δημιουργεί, και που τον διχάζουν και ταυτόχρονα τον ταλανίζουν μεταξύ παντοδυναμίας και άκρας αδυναμίας να ελέγξει την ίδια την απλή ζωή του.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός ότι ανάλογο πρόβλημα αντιμετωπίζει ο σύγχρονος πνευματικός άνθρωπος και ιδιαίτερα ο επιστήμων.
Η επαγωγική εποχή μας, μας οδήγησε σε μια χωρίς προηγούμενο σε ένταση και ρυθμό ανάπτυξη της εξειδικευμένης επιστημονικής γνώσης σε κάθε τομέα. Η δίνη αυτής της αναζήτησης και ανάπτυξης παρέσυρε ολόκληρο το εκπαιδευτικό οικοδόμημα σε βαθμό που έγινε πλέον ασαφής η ίδια η μορφή του οικοδομήματος αυτού. Ως οικοδόμημα Παιδείας είχε σαφή μορφή, σήμερα έφθασε σε κατάσταση α-μορφίας. Εικόνα αυτού του φαινομένου δίνουν τα εκπαιδευτικά συστήματα όλων σχεδόν των χωρών, ιδιαίτερα στο πανεπιστημιακό επίπεδο, όπου η κατ΄εξοχήν λειτουργία τους και λόγος ύπαρξης υπήρξε πάντα η μορφοποίηση της εκπαίδευσης ως συνειδητής πράξης Παιδείας. Εξ αυτού και οι "ουμανιστικές" - Ελληνικές - ρίζες των παλαιοτέρων και σημαντικοτέρων πανεπιστημίων του διεθνούς χώρου.
Είναι από αυτά που δημιουργείται η σημερινή αίσθηση κρίσης που γεννά το ζήτημα Παιδείας που αναφέρθηκε εισαγωγικά.
Η εποχή μας πράγματι αντιμετωπίζει κρίσιμο πρόβλημα Παιδείας ως πρόβλημα της αναγκαίας σύνθεσης και αξιο-λόγησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας άξιο και του γενικότερου γίγνεσθαι - αυτού που συνήθως αναφέρεται ως "αναπτυξιακό γίγνεσθαι".
Τί σημαίνουν όλα αυτά ; Η απάντηση ιστορικά είναι απλή :
Γίνεται και πάλι επίκαιρη στην νέα καμπή του οικουμενικού πολιτισμού η υπόθεση της Ελληνικής Παιδείας που τον αναζωογόνησε - τον οικουμενικό πολιτισμό - σε κάθε αντίστοιχη προγενέστερη εποχή και καμπή.
Πρέπει να κατανοήσουμε οι Έλληνες ότι η μοίρα μας είναι να είμαστε πάντοτε σύγχρονοι και πάντοτε υπόλογοι για τον κόσμο - την οικουμένη - που δημιουργήσαμε στο πέρασμά μας, πάνω στη γη από τότε που συγκροτηθήκαμε ως συνειδητή πολιτισμική - παιδευτική - οντότητα. Η μοναδικότητα αυτού που πολιτισμικά εκπροσωπούμε οι Έλληνες ανάγεται και στον ιδιόμορφο και αέναα σύγχρονο χαρακτήρα του σε βαθμό που μπορεί να αποτολμηθεί η διαπίστωση ότι η μόνη ιδεολογία που επέζησε και επιζεί στο πέρασμα των χιλιετιών είναι η ιδεολογία του Ελληνισμού.
Από αυτή την ιστορική αναγνώριση εκπορεύεται πρώτο :
Το χρέος μας των σημερινών Ελλήνων, και δεύτερο : η αίσθηση ότι ο κόσμος είναι ώριμος για ένα νέο φιλελληνισμό - μια νέα επικοινωνία με την "αρχή" του - κυριολεκτικά !
****
Το χρέος μας
Το χρέος μας είναι, μέσα από την εκπαιδευτική πράξη, να επιχειρήσουμε με όλες τις δυνάμεις μας πρώτοι εμείς οι της εκπαιδευτικής οικογένειας και μέσα από εμάς ολόκληρη η κοινωνία την Συνειδητή Ανάκτηση της Ελληνικής Παιδείας
- Στην Ελλάδα
- Στον Ελληνισμό της Διασποράς
- Σε ολόκληρη την οικουμένη, ξεκινώντας από τον Ελληνοκεντρικό κόσμο.
Ως Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων σας ανακοινώνω σήμερα ότι η Ελληνική Πολιτεία είναι έτοιμη να συντρέξει την αναγκαία σταυροφορία ανάκτησης της Ελληνικής Παιδείας ξεκινώντας από την εκπαιδευτική πράξη - και γι΄αυτό ομιλώ στην εκπαιδευτική οικογένεια μέσα.
Εκπαίδευση και Παιδεία στην σημερινή Ελλάδα
Παρά την πρόοδο που έχει επιτελεσθεί εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλη διάσταση μεταξύ της εκπαιδευτικής πράξης, από την μια μεριά, όπως αυτή επιτελείται μέσα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα όλων των βαθμίδων και από την άλλη της παραγωγικής ζωής που περιμένει τον νέο άνθρωπο αλλά και της καθημερινότητας που τον περιβάλλει. Η έλλειψη αυτής της σύνθεσης αλλά και μια γενικότερη ποιοτική υποβάθμιση είναι πρωτίστως αυτά που εκφράζουν το πρόβλημα παιδείας που αντιμετωπίζει η χώρα μας και που σε κάθε περίσταση εκδηλώνεται, όπως τελευταία με τις συζητήσεις περί την βαθμολογία των Γενικών Εξετάσεων που όμως δεν θα πρέπει να περιορίζονται στους βαθμούς είτε στο στενό μάθημα αλλά στην γενικότερη στάση της κοινωνίας και της πολιτείας απέναντι στην Παιδεία – με την Ελληνική της έννοια.
Αυτό το ζήτημα θέτει ο Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία που έχει αρχίσει.
Προσδοκούμε την πιο αποφασιστική συμμετοχή της εκπαιδευτικής οικογένειας καθώς επίσης και των πολιτικών κομμάτων.
Η Παιδεία στην οποία πρέπει να στοχεύουμε δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο αβασάνιστων κομματικών και παραταξιακών σκοπιμοτήτων – αυτές την απομακρύνουν.
Εκπαιδευτικό αντικείμενο του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία αποτελεί και το κρίσιμο ζήτημα των αναλυτικών προγραμμάτων και του τρόπου διδασκαλίας στην βασική εκπαίδευση καθώς και η εκπαιδευτική, ερευνητική πράξη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Αυτά απλώς αναφέρονται σε αυτό το σημείο. Στην συνέχεια θα γίνει ειδικότερη αναφορά στην Ελληνική Γλώσσα.
Καλούμε την Ακαδημία Αθηνών και όλα τα Πανεπιστημιακά Τμήματα να συμμετάσχουν στην συστηματική αξιολόγηση των αναλυτικών προγραμμάτων και των βιβλίων της βασικής εκπαίδευσης. Ήδη ο Διάλογος έχει καταλήξει σε ενδιαφέροντα πρώτα συμπεράσματα. Όμως απαιτείται η καθολική κινητοποίηση του ακαδημαϊκού δυναμικού της χώρας. Δεν φθάνουν για τόσο κρίσιμα ζητήματα οι ad hoc επιτροπές και οι σημερινές περιορισμένες δυνατότητες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Το σχολικό έτος 1987-88 το ορίζουμε ως έτος ενός συστηματικού και καθολικού εκπαιδευτικού πειραματισμού ώστε από το 1988-89 να πραγματοποιηθούν ορατά ποιοτικά άλματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οι εμπειρίες του έτους που μόλις ολοκληρώθηκε απέδειξαν ότι αυτό είναι εφικτός στόχος.

Η πληρέστερη μελέτη της Ελληνικής Γλώσσας
Η ανάκτηση της Ελληνικής Παιδείας στην - και από την – σύγχρονη εποχή μπορεί και πάλι μόνο να στηριχθεί στην ύπαρξη των ζωντανών εστιών του Ελληνισμού που την συντήρησαν και την καλλιέργησαν σε όλες τις εποχές.
Ο σημερινός Ελληνισμός στην Ελλάδα και την Διασπορά αποτελούμε ζωντανούς πνευματικούς θεματοφύλακες της ανθρωπότητας και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Αποτελεί αυτό ιστορική αναγνώριση, που δεν έχει καμμία σχέση με σωβινισμούς, μια αναγνώριση που την έχει κάνει και την αποδέχεται ολόκληρος ο κόσμος.
Δεν έχουμε το δικαίωμα στο όνομα του οποιουδήποτε προοδευτισμού να παραγνωρίσουμε αυτή την πολιτισμική και ιστορική αλήθεια και να αποποιούμεθα του μεγάλου χρέους που εκπορεύεται από αυτήν.
Ο σημερινός Ελληνισμός ως ζωντανός θεματοφύλακας της Ελληνικής Παιδείας σημαίνει ένα Έθνος που διατηρεί ζωντανή μέσα του την Ελληνική Γλώσσα και εμφορείται
από τις ηθικές και αισθητικές αξίες της Ελληνικής πνευματικής δημιουργίας όπως αυτή αναπτύχθηκε δια μέσου των αιώνων.

Γλώσσα, Ελληνισμός, Παιδεία αποτελούν το ενιαίο και μοναδικό σύνολο που δημιούργησε τον οικουμενικό Ελληνικό πολιτισμό.
Η Ελληνική Γλώσσα αποτέλεσε και αποτελεί τον εθνικό συνεκτικό κρίκο του Ελληνισμού σε κάθε άκρο της γης, όπως η Ελληνική Γραμματεία μέσα στους αιώνες αποτέλεσε τον ιστό της πολιτισμικής και ιστορικής μας συνέχειας.
Σε κάθε εποχή η δημιουργία των νεωτέρων Ελλήνων στηρίχθηκε στην άμεση και δημιουργική επικοινωνία με το πνευματικό έργο των παλαιοτέρων. Δεν υπήρξε σε καμμία εποχή του Ελληνισμού δόκιμος δημιουργός που δεν ήταν ταυτόχρονα βαθύς γνώστης της Ελληνικής Γραμματείας στο σύνολό της.
Διερωτώνται πολλοί ξένοι γιατί η σημερινή Ελλάδα έχει μεγάλους ποιητές και λογοτέχνες. Η απάντηση είναι μία. Γιατί οι πνευματικοί μας δημιουργοί ελεύθερα και επιλεκτικά δανείζονται τις μορφές και το περιεχόμενο εικοσιεπτά αιώνων αισθητικής γλωσσικής καλλιέργειας και ανάπτυξης. Ο Ελύτης χρησιμοποιεί νοήματα 27 αιώνων και λέξεις 34 αιώνων ! Ποιών άλλων εθνοτήτων ποιητές μπορούν να το κάνουν αυτό;
Αλλά και πόσοι μπορούν αληθινά - αισθητικά, όχι μεταφραστικά – να επικοινωνήσουν με την δημιουργία του Ελύτη και κάθε μεγάλου ποιητή, λογοτέχνη, δραματουργού χωρίς την δυνατότητα να εγκύψουν σε αυτούς τους 27 ή 34 αιώνες γλωσσικού και στοχαστικού πλούτου;
Εδώ είναι αναγκαία μια διευκρίνιση που συμβάλει ίσως στην άρση κάποιας σύγχυσης που υπάρχει.
Όταν το Έθνος επί αιώνες δοκιμαζόταν κάτω από βάρβαρο ζυγό όπως στα 400 χρόνια της τουρκικής κατοχής ήταν ο Ελληνικός λαός, ο ίδιος, ο διάσπαρτος στους απομονωμένους Ελληνικούς τόπους που διατήρησε όχι δόκιμα αλλά σε μεγάλη – συγκλονιστική ως εκ τούτου – έκταση τον πολύτιμο θησαυρό της Ελληνικής γλώσσας. Δύο χαρακτηριστικά έστω διαφορετικά μεταξύ τους δείγματα αυτού υπήρξαν ο Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Μακρυγιάννης. Έτσι διατηρήθηκε η ζωντανή, ιστορικά και πολιτισμικά ενστικτώδης Ελληνική δημοτική γλώσσα, η οποία αποτέλεσε στις κρίσιμες ώρες της δοκιμασίας τον εθνικό συνεκτικό ιστό μαζί με την ορθόδοξη πίστη από την οποία και καλλιεργήθηκε η γλώσσα σε μεγάλο επίσης βαθμό. Όμως η εποχή άλλαξε. Οι γνήσιες συνθήκες διάπλασης της δημοτικής γλώσσας, της γλώσσας του λαού άλλαξαν με τον απότομο αστικό συγκεντρωτισμό του πληθυσμού στην Αθήνα και λίγες άλλες πόλεις αλλά κυρίως με τον ερχομό των μαζικών μέσων επικοινωνίας του τύπου, του κινηματογράφου και ιδιαίτερα του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης.
Πλέον δεν μπορούμε να ομιλούμε για δημοτική με το νόημα της λέξης όπως την χρησιμοποιούσε ο ‘δημοτικισμός’ και την ανέλυαν οι μεγάλοι δημοτικιστές.
Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και η γενικευμένη κρατική παιδεία αλλά και η κρατική διοίκηση βιάζουν πλέον ή οπωσδήποτε παραμορφώνουν το αυθόρμητο γλωσσικό αίσθημα του λαού μας που τόσους αιώνες διατήρησε ζωντανά τα νάματα της ελληνικής γλώσσας.
Σήμερα πλέον η καλλιέργεια της δημοτικής, της καθομιλουμένης γλώσσας είναι δυνατή όχι πλέον "ενστικτωδώς" από τον ίδιο τον λαό αλλά συστηματικά μέσα από την δόκιμη μελέτη της Ελληνικής Γλώσσας, μέσα από την διαχρονική της εξέλιξη από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα.
Αυτός πρέπει να είναι ο νέος δημοτικισμός. Ο αγώνας ώστε ο σύγχρονος Ελληνισμός να μιλά σωστά σήμερα την Ελληνική Γλώσσα, που βγαίνει αβίαστα από την συστηματική επικοινωνία με τον τεράστιο πλούτο της ενιαίας Ελληνικής Γλώσσας των 27 αιώνων Γραμματείας.
Αυτή η δόκιμη καλλιέργεια της σημερινής δημοτικής γλώσσας μας μέσα από την συστηματική μελέτη των καταβολών της στις σημαντικές εποχές διαμόρφωσής της από την αρχαία εποχή μέχρι τις ημέρες μας - αναφέρεται ενδεικτικά η αττική διάλεκτος , η Κοινή, η Μεσαιωνική-Βυζαντινή, η λόγια και η νεώτερη γλώσσα – αποτελεί την απόφαση της Ελληνικής Πολιτείας, που ως Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων έχω την εξαιρετική τιμή να σας ανακοινώσω σήμερα. Η απόφασή μας αυτή αναφέρεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και οπωσδήποτε καλύπτει και την υποχρεωτική 9χρονη εκπαίδευση που τελειώνει με το Γυμνάσιο.
Αποτελεί αυτό πολιτικού χαρακτήρα απόφαση με αίσθηση ιστορικής ευθύνης απέναντι στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους στο παρόν και το μέλλον του. Αποτελεί επίσης απόφαση σχετικά με το μεγάλο χρέος μας για την καλλιέργεια και την ανάκτηση της Παιδείας, της Ελληνικής Παιδείας. Το πώς θα γίνει η εισαγωγή της πληρέστερης γνώσης της Ελληνικής Γλώσσας στην διαχρονική της εξέλιξη, και ιδιαίτερα στην αρχαία μορφή της στις ευαίσθητες βαθμίδες του Γυμνασίου ή και του Δημοτικού είναι ευθύνη των ειδικών, των εκπαιδευτικών.
Απευθύνομαι στα άλλα ιδρύματα και στους εκπαιδευτικούς φορείς που συμμετέχουν στην σημαντική μας συνάντηση να συντρέξουν με ενθουσιασμό και ιστορική συνείδηση την απόφαση αυτή της Ελληνικής Πολιτείας.
Εάν γίνει πλήρως κατανοητή σε όλες τις προεκτάσεις της η απόφαση αυτή θα προστατευθεί από άσκοπους ανταγωνισμούς και ου-τοπικές κριτικές.
Άλλωστε στην τελευταία συζήτηση στην Βουλή για το ζήτημα της Γλώσσας, όλα σχεδόν τα κόμματα μίλησαν για την ανάγκη αυτού του βήματος που σας ανακοινώνω σήμερα. Ο δημόσιος διάλογος, που έστω αδόκιμα αναπτύχθηκε τους τελευταίους 10 μήνες, κατατείνει προς την ίδια κατεύθυνση. Το ίδιο και οι τοποθετήσεις πολλών μαθητών και μαθητριών στο πλαίσιο του Διαλόγου που έγινε στα σχολεία.
Πέραν από τους εθνικούς λόγους που επιβάλλουν κατά την κρίση της Πολιτείας την μελέτη και της αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, υπάρχουν και λόγοι Δημοκρατίας.
Δεν έχει η Πολιτεία το δικαίωμα να αποστερήσει τις λαϊκότερες τάξεις που συνήθως εγκαταλείπουν το σχολικό σύστημα στον 9° χρόνο -Γυμνάσιο- από τον γλωσσικό πλούτο της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας. Έτσι θα οδηγούμεθα σε δύο ειδών κοινωνίες, κατ΄αντιστοιχία προς την εποχή του καθαρευουσιανισμού με έντονα ταξικά σύνορα.
Είναι ενωρίς για συστηματικά συμπεράσματα από τις τελευταίες Γενικές Εξετάσεις και δυστυχώς δεν έχουν γίνει συστηματικές έρευνες για τις προγενέστερες εξετάσεις, αλλά είναι σαφές σε πολλούς ειδικούς – και το συμμερίζομαι προσωπικά – ότι τα φαινόμενα αποτυχίας στην έκθεση που παρατηρούμε αντανακλούν κάποιο πρόβλημα γλώσσας για την νέα γενιά των σπουδασμένων Ελλήνων.
Δεν αναφερόμαστε προφανώς στην πανάκεια των "αρχαίων Ελληνικών" αλλά στην συστηματικότερη καλλιέργεια της Ελληνικής Γλώσσας.
Είναι σαφές ότι οι νέοι Έλληνες των σχολικών θρανίων έχουν ανάγκη πρόσθετης βοήθειας για την σωστότερη οργάνωση της σκέψης τους και η αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία αποτελεί αλάθητο μέσο. Το πώς αυτό θα ενταχθεί στο υπόλοιπο σχολικό πρόγραμμα είναι πρόβλημα των ειδικών.
Προφανώς δεν συζητούμε για σχολαστική γνώση της αρχαίας Ελληνικής ή Μεσαιωνικής Γραμματείας αλλά για κάποια οικείωση με τα αθάνατα κείμενα που διέπλασαν την ανθρωπότητα (αρχαία κείμενα, τα Ευαγγέλια, κ.λπ.).
Δεν ομιλούμε απλώς για "επανεισαγωγή" των αρχαίων Ελληνικών στο Γυμνάσιο γιατί δεν εγκρίνουμε τον τρόπο που η διδασκαλία τους γινόταν στο παρελθόν. Αφήνουμε τους ειδικούς, επαναλαμβάνω, να μας πουν τον τρόπο για την διαχρονική σπουδή της γλώσσας μας από την αρχαιότητα, στην εννεάχρονη εκπαίδευση – το Γυμνάσιο -, και ενδεχομένως με κάποια παιδαγωγικά παιχνιδίσματα στο Δημοτικό. Έτσι άλλωστε θα έχει νόημα και η διδασκαλία των αρχαίων στο Λύκειο πέρα από τις Γενικές Εξετάσεις.
Άλλωστε, η ηλικία η κατάλληλη για γλωσσική παιδεία είναι από 10-15 ετών. Εισάγονται ήδη οι ξένες γλώσσες σε αυτήν την ηλικία. Δεν θα πρέπει να ενισχυθεί η εθνική γλώσσα ;
Προσδοκούμε όλοι οι Έλληνες όπου και αν ζουν να είναι φορείς του Ελληνισμού – φορείς Παιδείας, στην σύγχρονη εποχή ανεξάρτητα από κοινωνική τάξη ή επίπεδο παιδείας. Κανένας νέος Έλληνας δεν επιτρέπεται να στερηθεί από την μεγάλη πατρογονική πνευματική περιουσία του που επί αιώνες έχει αποδειχθεί πολύτιμη πηγή Παιδείας ξένων λαών.
Και κάποιες πολύτιμες διευκρινίσεις.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1976 – προέκταση και σταθεροποίηση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1964 – ανταποκρίθηκε σε βασική ανάγκη της Παιδείας του Ελληνικού λαού. Σήμερα, η εμπειρία των ένδεκα ετών μας υπαγορεύει ορισμένες συμπληρώσεις ή και διορθώσεις. Υπήρξαν άλλωστε πιστεύω και κάποιες παρεξηγήσεις ως προς το πνεύμα της.
Δεν πιστεύουμε ότι στην επιδίωξη της μεταρρύθμισης εκείνης περιλαμβάνονται η πλήρης σχεδόν αποκοπή του Έθνους από το γλωσσικό παρελθόν του και ο ζηλωτικός σχεδόν περιορισμός στην σημερινή γλώσσα με την αναπόφευκτη στενότητά της. Στόχος μας είναι να στερεώσουμε επιτέλους την εκπαιδευτική εκείνη μεταρρύθμιση που το Έθνος συνειδητά επιδιώκει πάνω από αιώνα.
Η δημοτική είναι και παραμένει η επίσημη γλώσσα του κράτους καθώς και η γλώσσα της εκπαίδευσης. Στόχος μας είναι με τις σημερινές αποφάσεις μας, επαναλαμβάνουμε, η δόκιμη καλλιέργεια της δημοτικής, ως επιστέγασμα της Ελληνικής Γλώσσας

Η Ελληνική Γλώσσα στην εποχή της Πληροφορικής
Η Ελληνική γλώσσα και ιδιαίτερα η αρχαία Ελληνική Γλώσσα με την λογική δομή της και την σημαντική - σημασιολογική - της συγκρότηση μπορεί να αποτελέσει το μεγάλο όπλο του ελληνισμού στην σύγχρονη εποχή της υψηλής τεχνολογίας της Πληροφορικής.
Η Πληροφορική επιζητά λογική υποστήριξη - software.
Αυτή μπορεί να την προσφέρει η Ελληνική Γλώσσα, η πλουσιότερη και πιο συγκροτημένη γλώσσα της ανθρωπότητας. ΄Ηδη πολλά γνωστά τεχνολογικά-επιστημονικά κέντρα στον διεθνή χώρο προβληματίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Σε σχετική μας πρόταση έχουν θετικά ανταποκριθεί οι υπουργοί Παιδείας των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που έχουν αποδεχθεί και πρόσκλησή μας για ειδική συνάντηση στην Αθήνα πάνω στο θέμα.

Η ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Είναι σαφές ότι απαιτείται μια πραγματική εκστρατεία για την Ελληνική Γλώσσα στην Ελλάδα, τον Ελληνισμό της Διασποράς και τον υπόλοιπο κόσμο.
Καλούμε την Ακαδημία Αθηνών, τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, τους εκπαιδευτικούς, όλους τους φορείς κοινωνικής δράσης, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τον τύπο και την τηλεόραση ιδιαίτερα να ενεργοποιηθούν στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας. Η Πολιτεία θα την συντρέξει με κάθε τρόπο.
Ένα πρώτο πρόγραμμα δράσης που θέτουμε στην κρίση της Ακαδημαϊκής Κοινότητας είναι το εξής :
1. Συμπόσιο για την Γλώσσα : Να οργανωθεί για τον ερχόμενο Οκτώβριο με την συντονιστική ευθύνη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου σε συνεργασία με την Ακαδημία Αθηνών και τα ειδικά τμήματα των Α.Ε.Ι. Θα προσκληθούν να συμμετάσχουν και οι ξένοι μεγάλοι ελληνιστές. Το Συμπόσιο θα απαντήσει σε πρώτη προσέγγιση σε δύο ερωτήματα : α) Πώς πρέπει να γίνεται η διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας στην υποχρεωτική εκπαίδευση και σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα στην διαχρονική της εξέλιξη ώστε να είναι δυνατή η οικείωση ή και η πληρέστερη επικοινωνία με την αθάνατη Γραμματεία που δημιούργησε, β) ποιά πιο μόνιμη οργανωτική μορφή πρέπει να πάρει η συστηματική μελέτη της Ελληνικής Γλώσσας (δημιουργία Ινστιτούτου .
2. Επεξεργασία νέων αναλυτικών προγραμμάτων για την Γλώσσα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση καθώς και μελέτη του τρόπου εξέτασης στην Γλώσσα (το ερώτημα της έκθεσης κ.λπ.).Ήδη στέλνουμε σχετική κατευθυντήρια οδηγία στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το οποίο θα πρέπει πλήρως να αξιοποιήσει τα αποτελέσματα του Συμποσίου και να συγκροτήσει τις αναγκαίες ομάδες εργασίας.
3. Έκδοση των έργων της Αρχαίας, Μεσαιωνικής και Νεώτερης Γραμματείας για μαζική χρήση σε σωστή
μετάφραση όπου απαιτείται, αλλά πάντοτε με παρουσίαση των πρωτοτύπων κειμένων. Η Ακαδημία Αθηνών επιτελεί ήδη σημαντικό έργο προς αυτήν την κατεύθυνση
4. Συμπλήρωση όλων των σχολικών βιβλίων μεταφράσεων της Αρχαίας Γραμματείας με τα πρωτότυπα κείμενα.
5. Σύνταξη δόκιμου λεξικού της Νεοελληνικής Γλώσσας για σχολική χρήση.
6. Εκπόνηση ειδικών βιβλίων και βοηθημάτων για τους Έλληνες της Διασποράς και για τους μετανάστες που παλιννοστούν.
Ειδική επικοινωνία με τον Ελληνισμό της αρχαίας Διασποράς (Καύκασος, Νότια Ιταλία κ.λπ.).
7. Εκπόνηση ειδικών βιβλίων και βοηθημάτων για την σπουδή της Ελληνικής Γλώσσας από ξένους.
Δημιουργία Ινστιτούτων Ελληνικής Γλώσσας στις άλλες χώρες.
8. Συστηματικότερη επικοινωνία με τα διεθνή Κέντρα Ελληνικών Σπουδών και τις Θεολογικές Σχολές για την συστηματικότερη συνδρομή της Ελλάδας στην μελέτη της Ελληνικής Γλώσσας.
9. Ανάπτυξη ειδικού προγράμματος υποτροφιών για ξένους στην Ελλάδα για την μελέτη της Ελληνικής Γλώσσας. Είναι αξιέπαινο το σχετικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.
10. Ανάπτυξη ειδικών οπτικο-ακουστικών μεθόδων για την αισθητική επικοινωνία με την Ελληνική Γλώσσα και τον ελληνικό στοχασμό.
Έχουν γίνει ήδη τα πρώτα βήματα προς μουσικούς, ιερείς, ψάλτες, ηθοποιούς και άλλους.
11. Συνεργασία για τη Γλώσσα με τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, τύπο, ραδιόφωνο, τηλεόραση. Επίσης, το θέατρο, κινηματογράφο, τραγούδι.
Αυτά είναι κάποια πρώτα βήματα μιας σταυροφορίας που είναι εθνικά, ιστορικά αλλά και πολιτισμικά αναγκαία για την Ελληνική Γλώσσα τόσο εδώ στην Ελλάδα όσο και στον Ελληνισμό της Διασποράς αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.
Εκστρατεία που αποτελεί προϋπόθεση για την Ανάκτηση της Ελληνικής Παιδείας γενικότερα στην σύγχρονη εποχή.
Περιμένουμε, αγαπητοί Συνεργάτες της Ακαδημαϊκής Κοινότητας, τις προτάσεις σας, μεθοδολογικές αλλά κυρίως σε αυτό το στάδιο οργανωτικές για την σωστή μεθόδευση του τεράστιου αυτού εγχειρήματος.
΄Αφησα τελευταία δύο βήματα που τα θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικά.
1. Συστηματικότερη οργάνωση των Ελληνικών Σπουδών και της Ελληνικής Γλώσσας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
2. Ευρύ πρόγραμμα μετεκπαίδευσης και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε ζητήματα Γλώσσας (φιλολόγων και άλλων).
Ήδη έχει προβλεφθεί ο αναγκαίος προϋπολογισμός. Περιμένουμε την σχετική ενεργοποίηση των Α.Ε.Ι. της χώρας.
Αναφορικά με την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση :
Στο πλαίσιο της σταυροφορίας για την Γλώσσα και με την προσδοκία της ενεργούς και δόκιμης συμμετοχής ολόκληρης της ακαδημαϊκής και εκπαιδευτικής κοινότητας κηρύσσουμε το σχολικό έτος 1987-1988 ως έτος γενικευμένου γλωσσικού πειραματισμού ώστε από το 1988-89 να είναι δυνατή η θεμελίωση μιας άλλης Γλωσσικής Παιδείας για τον σύγχρονο Ελληνισμό.

Κυρίες και Κύριοι,
Συνεργάτες της Εκπαιδευτικής Οικογένειας,
Είχα την τιμή σήμερα, σε τούτο τον γεμάτο φόρτιση τόπο, να σας ανακοινώσω κάποιες αποφάσεις μας, προτάσεις και σκέψεις που εκπορεύονται από την επιταγή της ιστορικής συγκυρίας :
Την ανάγκη επιβίωσής μας ως εθνική, ιστορική και πολιτισμική οντότητα στον σύγχρονο κόσμο, και το χρέος μας απέναντι στην οικουμένη που ζεί τις αξίες του Ελληνισμού.
Προσδοκώ μαζί σας, ότι οι σημερινές γενιές θα αναδειχθούμε ως ο νέος ισχυρός κρίκος στην συγκλονιστική αλυσίδα του Ελληνισμού που ξαπλώνεται πάνω σε τούτη τη γη αιώνες τώρα και την κάνει πιο όμορφη.

Αντώνης Τρίτσης
8 Ιουλίου 1987

27 Απρ 2008

Archive

Μία εξαιρετική παρουσία στον ατμοσφαιρικό χώρο. Οι Archive υπάρχουν αρκετά χρόνια ως γκρουπ και έχουν αλλάξει αρκετές κατευθύνσεις στην πορεία τους ως μουσικοί. Τα τραγούδια τους έχουν μία παρόμοια δομή, μεγαλούτσικα σε διάρκεια, με ατμοσφαιρικές εισαγωγές, χαμηλές σε τόνο, όπως και τα verse, αλλά με δυναμικά ξεσπάσματα στα ρεφρέν. Γενικά τα τραγούδια είναι ωραία, με πιο γνωστά τα: "Fuck U", "Waste", "Sleep", "Love Song" και "Me and You".



Fuck U (NOISE)

There's a look on your face I would like to knock out
See the sin in your grin and the shape of your mouth
All I want is to see you in terrible pain
Though we won't ever meet I remember your name

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to god I think of a nice thing to say
but I don't think I can, so fuck you anyway

You're a scum, you're a scum and I hope that you know
that the cracks in your smile are beginning to show
Now the world needs to see that it's time you should go
there's no light in your eyes and your brain is too slow

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
but I don't think I can, so fuck you anyway

Bet you sleep like a child with your thumb in your mouth
I could creep up beside, put a gun in your mouth
makes me sick when I hear all the shit that you say
so much coming out it must take you all day

There's a space kept in hell with your name on the seat
with a spike in the chair, just to make it complete
When you look at yourself, do you see what I see?
If you do, what the fuck are you looking at me?

There's a time for us all and I think yours has been
can you please hurry up 'cause I find you obscene
We can't wait for the time that you're never around
when that face isn't here and you rot undreground

Can't believe you were once just like anyone else
then you grew and became like the devil himself
Pray to god I can think of a nice thing to say
but I don't think I can, so fuck you anyway

4 Ιαν 2008

Μπόϊκοταζ στα καταναλωτικά προϊόντα (2).

Παραθέτω αυτούσιο παλαιότερο άρθρο που αλίευσα στο διαδίκτυο:

Χανιά 19-3-2003

(http://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=195&Itemid=85)

ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΓΓΛΕΖΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ!
ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!

Απέναντι στην ωμή βία και στην περιφρόνηση κάθε έννοιας δικαίου απο τους πολεμοκάπηλους που ετοιμάζονται να αιματοκυλίσουν το Ιράκ για να πάρουν τον έλεγχο των πετρελαίων του στα χέρια τους, το διεθνές αντιπολεμικό κίνημα διαθέτει ένα πανίσχυρο όπλο: Το μποϋκοτάζ πολλών προϊόντων που αποτελούν βασικό στήριγμα για την οικονομία των επιτιθεμένων κρατών, όπως και των πολυεθνικών πετρελαίου που ετοιμάζονται να καρπωθούν τεράστια οικονομικά οφέλη απο αυτόν τον πόλεμο. Εκτός λοιπόν απο τις κάθε είδους εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, εκτός απο τις κινητοποιήσεις κατά των βάσεων και κατά της επαίσχυντης ουσιαστικής συμμετοχής της χώρας μας στον πόλεμο αυτό, μπορούμε, και πρέπει, να τους χτυπήσουμε εκεί που πονούν: Στην οικονομία τους.

Αυτό είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο καθένας, αρκεί να προσέχει λίγο στην καταναλωτική του συμπεριφορά. Εχει ήδη αρχίσει να γίνεται με ενθουσιασμό απο πολλούς πολίτες στην Ελλάδα, όπως και σε όλο τον κόσμο σχεδόν. Ας μήν αγοράζουμε αμερικάνικα και εγγλέζικα προϊόντα. Ας ξεκινήσουμε απο προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης (αναψυκτικά, τσιγάρα, κάποια τρόφιμα και ποτά), το μποϋκοτάζ των οποίων θα φανεί άμεσα στην αγορά. Ας προσέχουμε, επίσης, και στις αγορές άλλων προϊόντων, όπως ηλεκτρικές οικιακές συσκευές κ.α. Ενδεικτικά και για βοήθεια κυκλοφορούν ήδη διάφοροι κατάλογοι με εμπορικές ονομασίες προϊόντων και ονόματα εταιρειών. Για τα περισσότερα απο αυτά υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις (Εκτός, μάλλον, απο προϊόντα λογισμικού Η/Υ).

Δέν είναι ανάγκη, πάντως, να αγχωθούμε, να προσπαθούμε να είμαστε απόλυτοι και να ψάχνουμε το κάθε τι μήπως είναι απο εταιρεία αμερικάνικων και αγγλικών συμφερόντων! (Μερικές φορές δέν είναι εύκολο να αναγνωριστεί αυτό). Ας δώσουμε έμφαση στις αγορές καταναλωτικών προϊόντων και υπηρεσιών που αγοράζουμε πολύ συχνά, και σε εταιρείες-σύμβολα του καπιταλισμού, όπως αναψυκτικά της Κόκα-Κόλα και της Πέψι-Κόλα (που περιλαμβάνουν και τη Φάντα, την Ηβη, το Σπράιτ, το Λουκοσάιντ, Ρέντ Μπούλ, κ.α.), τα Μακ Ντόναλντς, τα τσιγάρα Μάρλμπορω, Κάμελ, κ.α. Πετρελαϊκές εταιρείες που έχουν ήδη βεβαρυμένο παρελθόν (και περιβαλλοντικά και πολιτικά) όπως Σέλ, Μπί-Πί, Τεξάκο και Εξον (Shell, BP, Texaco, Exxon), πρέπει επίσης να μπούν στο στόχαστρο. Ακόμα και σε μιά περιορισμένη γκάμα προϊόντων να πέσουν δραστικά οι πωλήσεις, αυτό θα αποτελέσει μιά τεράστια πίεση.

Ας αρχίσουμε τώρα! Και δέν είναι απαραίτητο να υπάρχει ημερομηνία λήξης...

ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ ΣΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!

ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ, ΠΟΤΑ
COCA COLA, PEPSI COLA, SPRITE, FANDA, LUCOSIDE, RED BULL, JACOBS CAFE, ΟΥΙΣΚΙ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, ΟΥΙΣΚΙ ΑΓΓΛΙΑΣ, LIPTON

ΤΡΟΦΙΜΑ
QUAKER, PORTOLA, UNCLE BEN, KELLOGS, HEINS, SPRINGLES, MC DONALDS
SPIN SPAN, KNORR, MAGGI,

ΤΣΙΓΑΡΑ
MARLBORO, CAMEL, DUNHILL, WINSTON

ΕΙΔΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΧΡΗΣΗΣ - ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ
PUMPERS, ALWAYS, CAMAY, VIDAL SASOON, SAFEWAY, HEAD&SOULDERS, TIDE, KLINEX, ARIEL, MR CLEAN. PROCTER&GAMBLE , COLGATE, CREST, COLYNOS, POLD, JOHNSON&JOHNSON, TAPERWARE, SAMSONITE PARKER, KODAK, POLAROID, S TOP
WILKINSON, GILLETE, TROIAN, DENTYNE, TRIDENT

KAΛΛΥΝΤΙΚΑ
ESTEE LAUDER, IVORY , OIL ΟF OLA(Y), BODY SHOP, VICKS, CLEARASIL

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΕΙΔΗ
FORD, ROVER, BRITISH LEYLAND, CHRISLER, MG, TRIUMPH, JAGUAR, ROLLS ROYCE, DODGG, GMC, HARLEY DAVINSON, COLT, GENERAL MOTORS, GENERAL ELECTRIC, WESTING HOUSE, CARRIER, DAYKIN, BERLING, TESKO, CRESL, GOOD YEAR, FIRESTONE

YΨΗΛΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
VODAFONE, IBM, ROLAND, HEWLETT PACKARD, EPSON, COMPAQ, DATA TRAIN, MOTOROLLA, MAG, MICROSOFT, EXXON, EMRON, DY PONT, APPLE MACINDOSH

ΚΑΥΣΙΜΑ ΛΙΠΑΝΤΙΚΑ
SHELL, BP, TEXACO, SHEVRON, DUCKAMS, VALVOLINE, BARDAHLL,
PENNZOIL, MOBIL MOTUL, CASTROL, WYNN'S, SELENIA

ENΔΥΣΗ
TIMBERLAND, LEVI'S, NIKE, MARK'S&SPENSER, AMERICAN OPTICAL LAG,GANT ,SEBACCO,

ΤΡΑΠΕΖΕΣ
CITY BANK, AMERICAN EXPRESS, LOYDS, BARCLAYS, MANHATTAN BANK, HSBL

AEΡΟΠΟΡΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ
TWA, PANAMERICAN, BRITISH AIRWAYS, WEST

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
U.S.A. FILMS CINEMA, CNN, TIMES, OBSERVER, NEWS WEEK, NATIONAL GEOGRAFIC

ΔΙΑΦΟΡΑ
ΠΡΟΪΟΝΤΑ 3Ε, ΠΡΟΪΟΝΤΑ JACOBS, ΠΡΟΪΟΝΤΑ UNILEVER

Πηγή: ecocrete.gr = To βήμα των οικολογικών και περιβαλλοντικών ομάδων της Κρήτης.